Przebieg procesu beatyfikacji Jana Pawła II

14 stycznia 2011 r. Ojciec Święty Benedykt XVI przyjął na audiencji kard. Angela Amata, prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, i upoważnił dykasterię do promulgowania dekretu o cudzie przypisywanym wstawiennictwu czcigodnego sługi Bożego Jana Pawła II. Akt ten kończy proces poprzedzający ryt beatyfikacji, która odbędzie się w Watykanie 1 maja 2011, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, i będzie jej przewodniczył Papież.

Dzięki dyspensie papieskiej proces rozpoczął się przed upływem pięciu lat od śmierci Sługi Bożego, wymaganych przez aktualne prawo. Rozporządzenie to wiązało się z niezwykłą sławą świętości, jaką cieszył się Papież Jan Paweł II za życia i po śmierci. Poza tym zachowane zostały wszystkie zwyczajne przepisy kanoniczne dotyczące procesów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych.

Od czerwca 2005 r. do kwietnia 2007 r. przeprowadzono główne rzymskie dochodzenie diecezjalne oraz dochodzenia rogatoryjne w różnych diecezjach, dotyczące życia, cnót oraz sławy świętości i cudów. Ważność procesów kanonicznych w świetle prawa została uznana przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych dekretem z 4 maja 2007 r. W czerwcu 2009 r., po przestudiowaniu Positio, dziewięciu konsultorów teologów dykasterii uznało heroiczność cnót Sługi Bożego. W listopadzie tego samego roku owa Positio została poddana osądowi księży kardynałów i biskupów z Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, którzy wydali pozytywne orzeczenie.

19 grudnia 2009 r. Ojciec Święty Benedykt XVI wyraził zgodę na promulgację dekretu o heroiczności cnót.

Z myślą o beatyfikacji czcigodnego Sługi Bożego postulacja procesu poddała osądowi Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych uzdrowienie z choroby Parkinsona s. Marie Simon Pierre Normand, zakonnicy z Institut des Petites Soeurs des Maternités Catholiques. Zgodnie ze zwyczajem, obszerne akta badania kanonicznego, przeprowadzonego regularnie, wraz ze szczegółowymi orzeczeniami medyczno-prawnymi zostały poddane analizie naukowej przez konsultę medyczną dykasterii Spraw Kanonizacyjnych 21 października 2010 r. Eksperci, po przestudiowaniu z właściwą im skrupulatnością świadectw procesowych i całej dokumentacji, potwierdzili, że uzdrowienie jest niewytłumaczalne z punktu widzenia nauki. Konsultorzy teologowie, po zapoznaniu się z wnioskami lekarzy, 14 grudnia 2010 r. dokonali teologicznej oceny przypadku i jednomyślnie uznali, że prośba skierowana do sługi Bożego Jana Pawła II była wyłączna, uprzednia i zgodna i że jego wstawiennictwo skutecznie przyczyniło się do cudownego uzdrowienia.

Na koniec, 11 stycznia 2011 r. odbyła się zwyczajna sesja kardynałów i biskupów z Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, którzy jednomyślnie wydali pozytywne orzeczenie, uznając cudowne uzdrowienie s. Marie Simon Pierre za dokonane przez Boga, w sposób naukowy niewytłumaczalne, dzięki wstawiennictwu Ojca Świętego Jana Pawła II, wzywanego z ufnością zarówno przez uzdrowioną, jak i wielu innych wiernych.

opr. mg/mg