Czas narodzin

Fragmenty książki "Rozwój i zamieranie instytutów zakonnych"

Czas narodzin

Krzysztof Wons SDS

Rozwój i zamieranie instytutów zakonnych

ISBN: 978-83-60703-46-5

wyd.: Wydawnictwo SALWATOR 2008

Wybrane fragmenty
Wprowadzenie
Instytuty nie są wieczne
Badanie pulsu
Najpierw trochę danych
Parabola życia Instytutów
Czas narodzin
Czas dziecięctwa
Czas dorastania
Czas dojrzałości
Czas stabilizacji i stagnacji
Czas stabilizacji i stagnacji
Czas umierania

Czas narodzin

Instytut rodzi się do życia, ponieważ pojawia się osoba (lub osoby) o bogatej osobowości charyzmatycznej, ktoś, kogo po ludzku określilibyśmy mianem „odkrywcy, pioniera”97. Zdaniem socjologa Maxa Webera, liderzy dzieł społecznych są osobami bardzo twórczymi, które wybijają się ponad zwyczajność, ponad rutynę. Owe osobowości wysoce charyzmatyczne nie są codziennością w historii, nie są zjawiskiem długotrwałym i częstym. Są rzeczywistością przejściową, pojawiają się w szczególnych momentach, aby odpowiedzieć na szczególne wyzwania czasu98. Jednak Instytuty zakonne są czymś więcej niż ludzkimi organizacjami społecznymi. Z perspektywy wiary wiemy, że ktoś staje się założycielem Instytutu, ponieważ w nim samym pod natchnieniem Ducha rodzi się wizja charyzmatyczna99, a z nią stopniowo odsłania się cel życia przyszłego Instytutu100. Można powiedzieć, że czas narodzin Instytutu poprzedza akt jego „poczęcia” za sprawą Ducha Świętego, które dokonuje się w sercu, umyśle i woli założyciela, przenika i przeobraża całą jego osobę. Jest nią inspiracja, konkretne wezwanie, aby dać życie nowej wspólnocie w Kościele, która będzie przeżywała w sposób radykalny i szczególny Ewangelię, naśladowanie Chrystusa, tworząc projekt życia i misji w powiązaniu z aktualnymi czasami. Wizja charyzmatyczna, która ma swój początek w założycielu, posiada charakter dynamiczny. To oznacza najpierw, że zawiera zdolność komunikowania otrzymanej inspiracji i wpływ na inne osoby, tak że przyciąga je i angażuje we wspólny projekt życia101. Czas narodzin obejmuje więc także narodziny szczególnej relacji: ojciec — uczeń. Jednak kiedy mówimy, że wizja charyzmatyczna ma charakter dynamiczny, chcemy także powiedzieć, że nie jest ona czymś gotowym i dopełnionym w świadomości, sercu i woli założyciela. Jest misterium, które stopniowo poznaje założyciel, a wraz z nim i po nim, jego następcy. Jest nieustannym śledzeniem impulsów Ducha Świętego. Narodziny Instytutu (nawet jeśli formalnie jeszcze nim nie jest) mają miejsce wtedy, kiedy wizja charyzmatyczna założyciela jest dzielona przez innych. Staje się wówczas charyzmatem nie tylko założyciela, ale założonego Instytutu. Jedna osoba bowiem nie jest w stanie zrealizować potencjału życia i jego darów przekazanych jej przez Ducha w wizji charyzmatycznej. Cały potencjał początkowej inspiracji rozprzestrzenia się na inne osoby, manifestuje i uwiecznia w sposób dynamiczny w czasie102.


97 Por. M.J. Leavitt, Der Manager als Pionier im Unternehmen, Landsberg 1986, za: P. Zulehner, Teologia..., s. 180.

98 Por. M. Weber, The Theory of Social and Economic Organization, London 1947, s. 334.

99 W naszych rozważaniach dla zaakcentowania wymiaru dynamicznego charyzmatu będziemy używali często określenia „wizja charyzmatyczna”, obejmując nim to wszystko, co mieści się w treści teologii charyzmatu Instytutu mającego swój początek w charyzmacie założyciela. „Wizja charyzmatyczna” podkreśla więc jej dynamiczny rozwój i konkretne spełnianie się w historii danego Instytutu.

100 Dla Jezusa, który gromadził wokół siebie pierwszych uczniów, wizją było ustanowienie królestwa Ojca na ziemi: królestwa ewangelicznej miłości i pokoju.

101 Por. F. Ciardi, In ascolto dello Spirito..., s. 53-55.

102 Por. tamże..., s. 58-59.

 

opr. aw/aw



« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama

reklama