Cierpienie środkiem zbawienia

 Chciałbym umacniać waszą odwagę                            
 i ożywiać waszą nadzieję 

 Chciałbym spotkać każdego z was, 
 w każdym miejscu na ziemi,  
 by was pobłogosławić w imieniu Jezusa,  
 który przeszedł, dobrze czyniąc i uzdrawiając chorych (Dz 10, 38). 
 Chciałbym stanąć obok was, 
 by koić wasze udręki,  
 umacniać odwagę, ożywiać nadzieję,  
 aby każdy z was umiał złożyć samego siebie  
 w darze Chrystusowi dla dobra Kościoła i świata. 

Do chorych w każdym wieku i stanie,  
do cierpiących na wszelkiego rodzaju dolegliwości,  
a także do ofiar katastrof i tragicznych wypadków kieruję wezwanie, 
by powierzyli się ojcowskim ramionom Boga.  
Wiemy, że życie zostało ofiarowane nam przez Ojca w darze  
jako najwyższy wyraz Jego miłości  
i że w każdych okolicznościach pozostaje ono Jego darem.  
To przekonanie winno przyświecać wszystkim naszym  
najbardziej odpowiedzialnym decyzjom,  
nawet jeśli nasza ograniczona kondycja sprawia,  
że ich skutki mogą się nam czasem wydawać 
 niejasne i niepewne.  
Do niego też odwołuje się psalmista, gdy wzywa:  
«Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię podtrzyma;  
nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy». 

 Chrystus jest mocą tych,  
     którzy przeżywają chwile słabości  
            i znużenia 


 Bądźcie zawsze gotowi zwiastować ewangelię życia i nadziei  
 oraz dawać o niej świadectwo.  
 Głoście, że Chrystus pociesza wszystkich,  
 którzy doznają niedostatku i zmagają się z trudnościami;  
 jest mocą tych, którzy przeżywają chwile znużenia i słabości;  
 jest oparciem dla tych, którzy niestrudzenie pracują,  
 aby zapewnić wszystkim lepsze warunki życia 
 i ochrony zdrowia. 

Drodzy chorzy! Umocnieni wiarą,  
stawiajcie czoło cierpieniu we wszystkich jego formach,  
nie traćcie odwagi i nie ulegajcie pesymizmowi.  
Przyjmując daną wam przez Chrystusa szansę,  
uczyńcie swój los znakiem łaski i miłości.  
Wtedy wasze cierpienie nabierze zbawczej wartości
i będzie dopełniać cierpienia Chrystusa dla dobra Jego Ciała, 
którym jest Kościół. 

Jest Bożym darem,  
który trzeba odpowiedzialnie chronić 
Człowiek pragnie  
pełnej harmonii z Bogiem,  
samym sobą i ludźmi 
 
Tajemnica wcielenia wskazuje,  
że życie należy pojmować jako dar Boży,  
który trzeba odpowiedzialnie chronić  
 i wykorzystywać w dobrym celu.  
Zdrowie jest zatem pozytywnym przymiotem życia,  
warto o nie zabiegać dla dobra własnego i bliźnich.  
W hierarchii wartości zdrowie jest jednak
dobrem „relatywnym”:  
należy je pielęgnować, kierując się optyką totalnego — 
a więc także duchowego — dobra osoby. 

 W rzeczywistości istota ludzka  
 nie pragnie jedynie dobrego samopoczucia fizycznego  
 lub duchowego, lecz zbawienia,  
 które wyraża się w pełnej harmonii z Bogiem,  
 z samym sobą oraz z ludzkością.  
 Do tego celu dochodzi się jedynie przez tajemnicę męki,  
 śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. 

Zdrowie człowieka nie ogranicza się 
tylko do doskonałości fizycznej 

W naszym społeczeństwie istnieje  
niebezpieczeństwo absolutyzacji zdrowia,  
któremu zostają podporządkowane wszelkie inne wartości.
Chrześcijańska wizja człowieka pozostaje w kontraście  
z pojęciem zdrowia rozumianym wyłącznie  
jako nieograniczona żywotność,  
zadowalająca się sprawnością fizyczną  
i całkowicie zamknięta na jakiekolwiek  
pozytywne podejście do cierpienia.  
Taka koncepcja zdrowia,  
lekceważąc wymiar duchowy i społeczny osoby,  
staje się ostatecznie zagrożeniem dla jej prawdziwego dobra.  
Właśnie dlatego że zdrowie nie ogranicza się wyłącznie  
do doskonałości biologicznej,  
także doświadczenie cierpienia otwiera przed człowiekiem  
przestrzeń samorealizacji i drogę do odkrycia 
 nowych wartości. 

Chorzy, którzy również zostali posłani 
jako robotnicy do winnicy Pańskiej, mogą swoim przykładem  
wnieść cenny wkład w ewangelizację kultury,  
która skłonna jest dziś odsuwać od siebie doświadczenie cierpienia,
przez co nie potrafi dostrzec jego głębokiego sensu  
i ukrytych w nim bodźców do osobowego  
i chrześcijańskiego rozwoju.