19
maja
niedziela
Zesłanie Ducha Świętego
Rok liturgiczny: B/II
Pierwsze czytanie:
Rdz 11, 1-9
Drugie czytanie:
Wj 19, 3-8a. 16-20b
Trzecie czytanie:
Ez 37, 1-14
Czwarte czytanie:
Jl 3, 1-5
Piąte czytanie:
Rz 8, 22-27
Ewangelia:
J 7, 37-39
Patroni:
- św. Urban Pp I,
- św. Parteniusz i Kalogerus,
- św. Hadulf,
- św. Dunstan,
- bł. Humiliana,
- św. Piotr Celestyn,
- św. Iwo,
- bł. Augustyn Novellus,
- bł. Jan od św. Dominika Martínez,
- bł. Piotr Wright,
- św. Teofil z Curte,
- św. Kryspin z Viterbo,
- bł. Jan Chrzciciel Ksawery {Jan Ludwik} Loir,
- św. Maria Bernarda {Verena} Bütler,
- bł. Józef Czempiel,
- św. Józefina (Pina) Suriano
Kolor szat: biały
Liturgia na niedzielę:
Pierwsze czytanie
Rdz 11, 1-9
Czytania Wigilii Uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Jeżeli sprawuje się Mszę Świętą w formie dłuższej, następują czytania ze Starego Testamentu, których wybór znajduje się poniżej. Natomiast przy celebracji w zwykły sposób należy wybrać jedną z podanych perykop ze Starego Testamentu.Czytania podczas liturgii w dzień podano poniżejCzytanie z Księgi RodzajuMieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa. A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali.I mówili jeden do drugiego: «Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu». A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: «Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób zdobędziemy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi».A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: «Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!»W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.Psalm (Ps 33 (32), 10-11. 12-13. 14-15 (R.: por. 12))Szczęśliwy naród wybrany przez PanaPan udaremnia zamiary narodów, *wniwecz obraca zamysły ludów.Zamiary Pana trwają na wieki, *zamysły Jego serca przez pokolenia.Szczęśliwy naród wybrany przez PanaBłogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, *naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.Pan spogląda z nieba, *widzi wszystkich ludzi.Szczęśliwy naród wybrany przez PanaPatrzy z miejsca, gdzie przebywa, *na wszystkich mieszkańców ziemi.On, który serca wszystkich ukształtował, *który zważa na wszystkie ich czyny.Szczęśliwy naród wybrany przez Pana
Drugie czytanie
Wj 19, 3-8a. 16-20b
Czytanie z Księgi WyjściaMojżesz wszedł na górę do Boga, a Pan zawołał na niego z góry i powiedział: «Tak powiesz domowi Jakuba i to oznajmisz Izraelitom: Wy widzieliście, co uczyniłem Egiptowi, jak niosłem was na skrzydłach orlich i przywiodłem was do Mnie. Teraz, jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia. Lecz wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym. Takie to słowa powiedz Izraelitom».Mojżesz powrócił i zwołał starszych ludu, i przedstawił im wszystko, co mu Pan nakazał. Wtedy cały lud jednogłośnie powiedział: «Uczynimy wszystko, co Pan nakazał».Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu. Mojżesz wyprowadził lud z obozu naprzeciw Boga i ustawił u stóp góry. Góra zaś Synaj była cała spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu i unosił się z niej dym jak z pieca, i cała góra bardzo się trzęsła. Głos trąby się przeciągał i stawał się coraz donośniejszy. Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu wśród gromów.Pan zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt góry.Psalm (Dn 3, 52. 53-54. 55-56 (R.: por. 52b))Chwalebny jesteś, wiekuisty BożeBłogosławiony jesteś, Panie, Boże naszych ojców, *pełen chwały i wywyższony na wieki.Błogosławione jest imię Twoje †pełne chwały i świętości, *uwielbione i wywyższone na wieki.Chwalebny jesteś, wiekuisty BożeBłogosławiony jesteś w przybytku Twojej świętej chwały, *uwielbiony i przesławny na wieki.Błogosławiony jesteś na tronie swojego królestwa, *uwielbiony i przesławny na wieki.Chwalebny jesteś, wiekuisty BożeBłogosławiony jesteś Ty, co spoglądasz w otchłanie, †który zasiadasz na Cherubach, *pełen chwały i wywyższony na wieki.Błogosławiony jesteś na sklepieniu nieba, *pełen chwały i wywyższony na wieki.Chwalebny jesteś, wiekuisty BożeAlbo:Psalm (Ps 19 (18), 8-9. 10-11 (R.: por. J 6, 68c))Słowa Twe, Panie, dają życie wiecznePrawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, *świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.Jego słuszne nakazy radują serce, *jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.Słowa Twe, Panie, dają życie wieczneBojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki, *sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne.Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze, *słodsze od miodu płynącego z plastra.Słowa Twe, Panie, dają życie wieczne
Trzecie czytanie
Ez 37, 1-14
Czytanie z Księgi proroka EzechielaSpoczęła na mnie ręka Pana, i wyprowadził mnie On w duchu na zewnątrz, i postawił mnie pośród doliny. Była ona pełna kości. I polecił mi, abym przeszedł dokoła nich, i oto było ich na obszarze doliny bardzo wiele. Były one zupełnie wyschłe.I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, czy kości te powrócą znowu do życia?» Odpowiedziałem: «Panie Boże, Ty to wiesz».Wtedy rzekł On do mnie: «Prorokuj nad tymi kośćmi i mów do nich: Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana! Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja wam daję ducha, byście ożyły. Chcę as otoczyć ścięgnami i sprawić, byście obrosły ciałem, i przybrać was w skórę, i dać wam ducha, byście ożyły i poznały, że Ja jestem Pan».I prorokowałem, jak mi polecono, a gdy prorokowałem, oto powstał szum i trzask, i kości jedna po drugiej zbliżały się do siebie. I patrzyłem, a oto powróciły ścięgna i wyrosło ciało, a skóra pokryła je z wierzchu, ale jeszcze nie było w nich ducha.I powiedział On do mnie: «Prorokuj do ducha, prorokuj, o synu człowieczy, i mów do ducha: Tak powiada Pan Bóg: Z czterech wiatrów przybądź, duchu, i tchnij na tych pobitych, aby ożyli».Wtedy prorokowałem tak, jak mi nakazał, i duch wstąpił w nich, a ożyli i stanęli na nogach – wojsko bardzo, bardzo wielkie.I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, kości te to cały dom Izraela. Oto mówią oni: Wyschły kości nasze, znikła nadzieja nasza, już po nas. Dlatego prorokuj i mów do nich: Tak mówi Pan Bóg:Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam» – mówi Pan Bóg.Psalm (Ps 107 (106), 2-3. 4-5. 6-7. 8-9 (R.: por. 1))Chwalmy na wieki miłosierdzie PanaAlbo: AllelujaTak niech mówią odkupieni przez Pana, *których wybawił z rąk przeciwnikai których zgromadził z obcych krain, *ze wschodu i zachodu, z północy i południa.Chwalmy na wieki miłosierdzie PanaAlbo: AllelujaBłądzili na pustynnym odludziu, *do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.Cierpieli głód i pragnienie *i wygasało w nich życie.Chwalmy na wieki miłosierdzie PanaAlbo: AllelujaW swoim utrapieniu wołali do Pana, *a On ich uwolnił od trwogi.I powiódł ich prostą drogą, *aż doszli do miasta zamieszkałego.Chwalmy na wieki miłosierdzie PanaAlbo: AllelujaNiech dziękują Panu za dobroć Jego, *za Jego cuda wobec synów ludzkich,9 bo głodnego nasycił, *a łaknącego napełnił dobrami.Chwalmy na wieki miłosierdzie PanaAlbo: Alleluja
Czwarte czytanie
Jl 3, 1-5
Czytanie z Księgi proroka JoelaTak mówi Pan:«Wyleję Ducha mego na wszelkie ciało, synowie wasi i córki wasze prorokować będą, starcy wasi będą mieć sny, a młodzieńcy wasi będą mieć widzenia. Nawet na sługi i służebnice wyleję Ducha mego w owych dniach.I uczynię znaki na niebie i na ziemi: krew i ogień, i słupy dymne. Słońce zmieni się w ciemność, a księżyc w krew, gdy przyjdzie dzień Pański, dzień wielki i straszny.Każdy jednak, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony, bo na górze Syjon i w Jeruzalem będzie wybawienie, jak przepowiedział Pan, i wśród ocalałych będą ci, których wezwał Pan».Psalm (Ps 104 (103), 1-2a. 24 i 35c. 27-28. 29b-30 (R.: por. 30))Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: AllelujaBłogosław, duszo moja, Pana, *Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!Odziany w majestat i piękno, *światłem okryty jak płaszczem.Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: AllelujaJak liczne są dzieła Twoje, Panie! *Ty wszystko mądrze uczyniłeś,ziemia jest pełna Twoich stworzeń. *Błogosław, duszo moja, Pana!Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: AllelujaWszystko to czeka na Ciebie, *byś dał im pokarm we właściwym czasie.Gdy im dajesz, zbierają, *gdy otwierasz swą rękę, sycą się Twym dobrem.Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: AllelujaKiedy odbierasz im oddech, marnieją *i w proch się obracają.Stwarzasz je, napełniając swym Duchem, *i odnawiasz oblicze ziemi.Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: AllelujaW Mszy Świętej sprawowanej w formie dłuższej, po ostatniej modlitwie związanej z czytaniem ze Starego Testamentu, następuje hymn: Chwała na wysokości Bogu, a po nim kolekta.
Piąte czytanie
Rz 8, 22-27
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do RzymianBracia:Wiemy, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując przybrania za synów – odkupienia naszego ciała. W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, której spełnienie już się ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda? Jeżeli jednak nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy.Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą.AklamacjaAlleluja, alleluja, allelujaPrzyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernychi zapal w nich ogień swojej miłości.Alleluja, alleluja, alleluja
Werset przed Ewangelią (Alleluja)
Alleluja, alleluja, allelujaPrzyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości.Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia
J 7, 37-39
Słowa Ewangelii według Świętego JanaW ostatnim, najbardziej uroczystym dniu Święta Namiotów Jezus wstał i zawołał donośnym głosem:«Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza».A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.
[Czytania podczas Mszy św. w dzień]1. czytanie (Dz 2, 1-11)Czytanie z Dziejów ApostolskichKiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.Przebywali wtedy w Jeruzalem pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak tamci przemawiali w jego własnym języku.Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».Psalm (Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29b-30. 31 i 34 (R.: por. 30))Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: AllelujaBłogosław, duszo moja, Pana, *Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *ziemia jest pełna Twoich stworzeń.Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: AllelujaKiedy odbierasz im oddech, marnieją *i w proch się obracają.Stwarzasz je, napełniając swym Duchem, *i odnawiasz oblicze ziemi.Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: AllelujaNiech chwała Pana trwa na wieki, *niech Pan się raduje z dzieł swoich.Niech miła Mu będzie pieśń moja, *będę radował się w Panu.Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: Alleluja2. czytanie (Ga 5, 16-25)Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do GalatówBracia:Postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie będziecie podlegać Prawu.Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, spory, zawiść, gniewy, pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.SekwencjaPrzybądź, Duchu Święty,Ześlij z nieba wziętyŚwiatła Twego strumień.Przyjdź, Ojcze ubogich,Przyjdź, Dawco łask drogich,Przyjdź, Światłości sumień.O, najmilszy z gości,Słodka serc radości,Słodkie orzeźwienie.W pracy Tyś ochłodą,W skwarze żywą wodą,W płaczu utulenie.Światłości najświętsza,Serc wierzących wnętrzaPoddaj Twej potędze.Bez Twojego tchnieniaCóż jest wśród stworzenia?Tylko cierń i nędze.Obmyj, co nieświęte,Oschłym wlej zachętę,Ulecz serca ranę.Nagnij, co jest harde,Rozgrzej serca twarde,Prowadź zabłąkane.Daj Twoim wierzącym,W Tobie ufającym,Siedmiorakie dary.Daj zasługę męstwa,Daj wieniec zwycięstwa,Daj szczęście bez miary.AklamacjaAlleluja, alleluja, allelujaPrzyjdź, Duchu Święty,napełnij serca swoich wiernychi zapal w nich ogień swojej miłości.Alleluja, alleluja, allelujaEwangelia (J 15, 26-27; 16, 12-15)Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdySłowa Ewangelii według Świętego JanaJezus powiedział do swoich uczniów:«Gdy przyjdzie Paraklet, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On zaświadczy o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku.Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».
[Czytania podczas Mszy św. w dzień]1. czytanie (Dz 2, 1-11)Czytanie z Dziejów ApostolskichKiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.Przebywali wtedy w Jeruzalem pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak tamci przemawiali w jego własnym języku.Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».Psalm (Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29b-30. 31 i 34 (R.: por. 30))Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: AllelujaBłogosław, duszo moja, Pana, *Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *ziemia jest pełna Twoich stworzeń.Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: AllelujaKiedy odbierasz im oddech, marnieją *i w proch się obracają.Stwarzasz je, napełniając swym Duchem, *i odnawiasz oblicze ziemi.Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: AllelujaNiech chwała Pana trwa na wieki, *niech Pan się raduje z dzieł swoich.Niech miła Mu będzie pieśń moja, *będę radował się w Panu.Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemięAlbo: Alleluja2. czytanie (Ga 5, 16-25)Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do GalatówBracia:Postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie będziecie podlegać Prawu.Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, spory, zawiść, gniewy, pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.SekwencjaPrzybądź, Duchu Święty,Ześlij z nieba wziętyŚwiatła Twego strumień.Przyjdź, Ojcze ubogich,Przyjdź, Dawco łask drogich,Przyjdź, Światłości sumień.O, najmilszy z gości,Słodka serc radości,Słodkie orzeźwienie.W pracy Tyś ochłodą,W skwarze żywą wodą,W płaczu utulenie.Światłości najświętsza,Serc wierzących wnętrzaPoddaj Twej potędze.Bez Twojego tchnieniaCóż jest wśród stworzenia?Tylko cierń i nędze.Obmyj, co nieświęte,Oschłym wlej zachętę,Ulecz serca ranę.Nagnij, co jest harde,Rozgrzej serca twarde,Prowadź zabłąkane.Daj Twoim wierzącym,W Tobie ufającym,Siedmiorakie dary.Daj zasługę męstwa,Daj wieniec zwycięstwa,Daj szczęście bez miary.AklamacjaAlleluja, alleluja, allelujaPrzyjdź, Duchu Święty,napełnij serca swoich wiernychi zapal w nich ogień swojej miłości.Alleluja, alleluja, allelujaEwangelia (J 15, 26-27; 16, 12-15)Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdySłowa Ewangelii według Świętego JanaJezus powiedział do swoich uczniów:«Gdy przyjdzie Paraklet, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On zaświadczy o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku.Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».
Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:
Wybierz dzień:
Pocieszyciel, Świadek, Dokonawca
Nie brak wierzących, którzy mają skłonność traktowania Ducha Świętego wyłącznie jako remedium na słabość pamięci lub wręcz jako ostatnia deska ratunku w sytuacji niewystarczającego przygotowania do różnego rodzaju egzaminów. I pewnie Duch Boży również w takich sytuacjach wspiera, bo Bogu nigdy nie są obojętne małe ludzkie troski. Ale jednak dar Ducha Świętego jest czymś innym i o wiele większym, niż jedynie jakąś Boską pomocą w realizacji naszych doraźnych i nierzadko kiepskich życiowych scenariuszy. Jezus wskazuje na Ducha Świętego jako na stróża całej Prawdy o Bogu, człowieku i świecie.
Nasza tęsknota za prawdą pokazuje się szczególnie jaskrawo wtedy, gdy zostaniemy przez kogoś oszukani. Głębokie rozczarowanie i gwałtowny protest są zdrową reakcją w takiej sytuacji, gdyż bez poczucia, że choćby w zarysach znamy prawdę o sobie, innych, świecie i Bogu, tracimy orientację, pojawia się w nas wrażenie stąpania po niepewnym gruncie i niepokój dotyczący tego, co może nas spotkać w przyszłości.
Jezus nazywa Ducha Świętego Parakletem, to znaczy kimś, kto w tym zamęcie staje przy człowieku, jak adwokat w sądzie, rzuca światło na wydarzenia i okoliczności, przywracając orientację, pewność i pokój serca, a także otwiera perspektywę przyszłości. Jednak nie jest to jakiś rodzaj coachingu, ale cała pociecha, światło i nowa perspektywa płynie z tego, że Paraklet przypomina człowiekowi życiodajną prawdę o Jezusie. Chodzi o Jego słowa, które gdzieś uleciały i dlatego nie dają już pociechy. Chodzi o Jego obecność, która zostaje zagłuszona przez codzienną krzątaninę i wydaje się nierealna. Chodzi o perspektywę wieczności w królestwie Ojca, która przygasa i oddala się wobec pstrych perspektyw różnorakich ziemskich rajów. Osoba Jezusa i Jego Ewangelia może nabrać nowej mocy w umyśle i życiu człowieka, który przyjmuje dar Parakleta i pozwala Mu działać. Duch Święty dokonuje ostatecznie czegoś, czego człowiek nie potrafi o własnych siłach, mianowicie prawdziwego nawrócenia. Dopiero pod wpływem Parakleta człowiek zaczyna myśleć w nowy sposób, a to przekłada się na życie w nowy sposób. To dzięki Niemu człowiek zostaje uzdolniony do przyjęcia tych wielu słów, które Jezus ma mu jeszcze do powiedzenia.
Partner strategiczny:
Partnerzy portalu:
