Zarys wiary: Chrzest programem życia

Kwestia z "Zarysu wiary", katechizmu wydanego przez Związek Katechetów Niemieckich w 1980 r.

Zarys wiary: Chrzest programem życia

Zarys wiary - katechizm


CHRZEST PROGRAMEM ŻYCIA

W kręgu naszej kultury większość ludzi otrzymuje chrzest zaraz po urodzeniu. Fakt ten - dobitniej jeszcze niż chrzest dorosłych - świadczy o tym, że nowe życie i przynależność do społeczności wierzących są nie zasłużonym przez nas darem Boga. Przy chrzcie dzieci można jednak przeoczyć coś bardzo ważnego, mianowicie to, że chrzest i wiara należą do siebie nierozdzielnie. Przyjęcie chrztu pociąga za sobą konsekwencje. Człowiek ochrzczony winien żyć inaczej niż nieochrzczony, bowiem dla niego miarą życia stał się Jezus. Chrzest nie może być więc tylko wydarzeniem z przeszłości. Sakrament ten stawia przed nami zadanie nieustannego upodabniania się do Jezusa. Dla chrześcijanina oznacza to przyjęcie tego, co Jezus nakazuje: uznawania potrzeb bliźnich za swoje, stawania po stronie cierpiących i słabych, szukania woli Bożej w każdym zdarzeniu i jednoczenia się przez miłość z Bogiem.

Każdego roku w Wigilię paschalną chrześcijanie odnawiają przyrzeczenia złożone na chrzcie św. Wyrzekają się wszystkiego, co sprzeciwia się Bogu, wyrzekają się zła i wyznają wiarę w Boga, który pragnie zbawienia ludzi. Wierzą, że On ich z powrotem przyjmie, chociaż zawiedli i zapomnieli o chrzcie, źródle i fundamencie ich życia. Tym samym dodają sobie odwagi do życia w duchu wiary chrześcijańskiej.

Szczególną okazją do refleksji nad chrztem mogą być dla nas imieniny. Patron, którego imię otrzymaliśmy na chrzcie, powinien być dla nas wzorem chrześcijańskiego życia.

List do Kolosan przypomina o zobowiązaniu wypływającym z przyjętego chrztu:
Jeśli więc przyjęliście naukę o Chrystusie Jezusie jako Panu, tak w Nim postępujcie: zapuśćcie w Niego korzenie i na Nim dalej się budujcie, i umacniajcie się w wierze, jak was nauczono, pełni wdzięczności (Kol 2, 6-7).

Wspólne kapłaństwo wszystkich wiernych (także: powszechne kapłaństwo): Według l listu św. Piotra (2, 9) cały lud chrześcijański jest „królewskim kapłaństwem” (por. także Wj 19, 6). Wszyscy uczestniczą w kapłaństwie Chrystusa. Sobór watykański II (1962-1965) potwierdził tradycję Kościoła pierwotnego: „Kapłaństwo zaś powszechne wiernych i kapłaństwo urzędowe, czyli hierarchiczne, choć różnią się istotą, a nie stopniem tylko, są sobie jednak wzajemnie przyporządkowane” (z Konstytucji dogmatycznej o Kościele, 10).


opr. mg/lb

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama

reklama