Zarys wiary: Wina - grzech - samopoznanie

Kwestia z "Zarysu wiary", katechizmu wydanego przez Związek Katechetów Niemieckich w 1980 r.

Zarys wiary: Wina - grzech - samopoznanie

Zarys wiary - katechizm


WINA - GRZECH - SAMOPOZNANIE

Nikt nie może osądzać drugiego człowieka - oceniać, czy popełnił on grzech. Każdy musi to rozważyć we własnym sumieniu, rozliczyć się wobec Boga ze swych czynów i zaniedbań. Rezultaty tych rozmyślań będą różne, tak jak różne są natury ludzkie i sytuacje, w jakie każdy z nas jest uwikłany. Ktoś wrażliwy może w nieuwadze dojrzeć egoizm i grzech, chociaż otoczenie nawet tego uchybienia nie zauważy. Inny - nieumyślnie wyrządził wielką krzywdę, a społeczeństwo uznało to za „winę”. On sam jednak, znając pobudki swego postępowania, czuje się wobec Boga niewinny. Tam gdzie doskonali się wiara, pogłębia się także poznanie grzechu.

Nie ma pełnych katalogów grzechów, nie ma rachunków sumienia odpowiadających każdej sytuacji. Sam fakt nie mówi jeszcze nic o okolicznościach, zamiarach i przyczynach braku miłości - grzechu, słowem o tym, co się na niego złożyło. Nawet wtedy, gdy czyn okupiony jest życiem ludzkim, należy rozróżniać, czy chodzi tu o zbrodnię popełnioną z zimną krwią, bez przymusu, czy o zabójstwo nieumyślne - spowodowane niedbalstwem, chwilową nieuwagą, nieumiejętnością przewidywania, a może słuszną, choć zbyt gwałtowną lub pospieszną samoobroną. Grzech nie jest czymś odosobnionym. Decydująca jest postawa, z której w określonej sytuacji dany czyn wypływa. Tylko Bóg zna serce człowieka. &#8222Bóg jest większy od naszego serca i zna wszystko” (J 3, 20) - dla naszego szczęścia i zbawienia.

Przykłady rachunków sumienia mogą pomóc w poznawaniu samego siebie. Przypominają i uczulają człowieka nawet na te sprawy, których w pewnych sytuacjach nie chciałby on brać pod uwagę. Często jeszcze bardziej pomocna okazuje się rozmowa z przyjacielem, kimś doświadczonym, kapłanem. Kto wciąż na nowo sprawdza swe życie w obliczu woli Boga, staje się bardziej wrażliwy. Uczy się właściwiej oceniać pobudki i rezultaty swoich myśli, słów i czynów. Wie, gdzie i kiedy oskarża go jego sumienie, wie, czego oczekuje od niego Bóg.

Tak prosi modlący się psalmista:
Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
doświadcz i poznaj moje troski,
i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej,
a skieruj mnie na drogę odwieczną!
(Ps 139, 23-24).


opr. mg/lb

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama