Tajemnica odpustów

Bertrand de Margerie

TAJEMNICA ODPUSTÓW

ISBN: 978-83-7505-141-4

wyd.: WAM 2008

Wstęp

Już w czasach mojej młodości, spędzonej w Chinach, interesowałem się odpustami, pragnąc pomagać duszom czyśćcowym, czyli Kościołowi cierpiącemu. Później, w podwójnej trosce o obronę doktryny Kościoła i pogłębienie jej w kontekście ekumenizmu, ułatwionego przez Sobór Watykański II, zacząłem, od początku lat 60., kompletować dossier dotyczące odpustów, dossier, które leży częściowo u początków książki prezentowanej tu Czytelnikowi.

Książka ta przedstawia więc ciągłość moich zainteresowań tym tematem. Rekolekcje, jakie odbyłem w 1993 r. w Montligeon, sanktuarium modlitw za zmarłych, na zachodzie Francji, a dokładnie w departamencie Orne, wyrastały z tego duchowego horyzontu i, jednocześnie, umacniały go. Świadczy o tym ostatni rozdział tej książki. Pragnę tu wyrazić mą wdzięczność ks. André Lecoq, rektorowi sanktuarium, za jego gościnne przyjęcie.

Pod datą 1 lutego 1993 r. zapisałem w moim dzienniku rekolekcyjnym: ,,Duchu Prawdy, mój Pokrzepicielu, dziękuję że namaściłeś mnie i umocniłeś, by bronić przed ludźmi doktryny Kościoła, także tej dotyczącej odpustów, owocu Krwi Chrystusa, zabarwionych Jego nieskończenie cenną Krwią”.

U podstaw tej książki leży więc ponad 50 lat modlitwy, refleksji i lektury. Do jej uzasadnienia wystarczyłaby już sama niechęć do odpustów, spotykana często na Zachodzie, płynąca z ust uważających się za katolickie. Gdyby niechęć ta była w pełni świadoma, stanowiłaby ciężki i straszliwy grzech względem Odkupiciela. Podawać w wątpliwość użyteczność odpustów oznaczałoby, w przypadku katolika, wątpić w moc daną przez Jezusa Chrystusa swemu Kościołowi, w pełnej miłości trosce o doczesny i wieczny los każdego z jego członków.

Odpusty objawiają nam miłosierdzie Ojca, ofiarę Syna, dar Ducha, którym jest odrzucenie i odpuszczenie naszych grzechów. Pomagają nam lepiej dostrzegać piękno i świętość Kościoła, jego jedność, katolickość i apostolstwo. Pragnąc ,,zdobywać odpusty, by przekazywać je duszom czyśćcowym”, rozumiemy lepiej, że Kościół, nasz Kościół, rozciąga się ponad granice naszego ziemskiego wygnania. Oto co pomagają nam dostrzec, wyłożyć i, przede wszystkim, kontemplować sakramentalne łaski bierzmowania, odnawiane poprzez częstą spowiedź i codzienne uczestnictwo we Mszy św., dzięki Komunii sakramentalnej i komunii duchowej.

Chciałbym także wyrazić moją głęboką wdzięczność teologom, żyjącym i zmarłym, których myśl była mi pomocną, świętym Aniołom i duszom w czyśćcu cierpiącym, które modliły się za mnie, ich widzialnym narzędziom, w szczególności siostrze Teresie de Pirey, asystentce, oraz moim przyjaciołom studentom: Sylvainowi Papavero i Alexis, których bezinteresowna i techniczna współpraca podtrzymywały i wzmacniały moje słabe i niezręczne palce. Bez nich książka ta być może nigdy nie ujrzałaby światła dziennego.

Paryż, 1 maja 1997 r.

Nb.: Zwracam uwagę na fakt, że niektóre, bardziej techniczne rozwinięcia zapisane zostały mniejszą czcionką: czytelnik niedysponujący wystarczającą ilością czasu będzie mógł zrezygnować z ich lektury.

opr. aw/aw