Wiersze

* * * (1)

„człowiek na rowerze”

odgrzebujesz go
z odmętu pamięci,
na małym rowerze
objuczony pakunkami

pewnie winy,
które
wymknęły się z jego sumienia

widzisz, że jest mu ciężko.


* * * (2)


wizytówka tego pokoju
- kobieta 
trochę smutna
z wytatuowaną data
1 lipca 2001


* * * (3)


„delfin”

patrzysz

wydaje Ci się,
że są wolne,

wolne.

może jak ptaki
albo pył w powietrzu?

ale
potem
kiedy już spadną
wiesz, że ich wolność
to tylko 2 sekundy

przecież żyją w basenie.


* * * 






* * * (4)


„wysuszeni przez słońce”

gdyby ludzie byli
owocami winogrona

patrzyłbym teraz 
na setki rodzynków

leżących na plecach.


* * * (5)


jesteśmy kwita z Oceanem
kradniemy mu 
muszelki
i kamienie

oddając najdroższych...

        	11.07.2002
         Playa de Palma
         ku pamięci 23 rybaków
         którzy zaginęli w lipcu 1998 r.



* * * (6)


żałujesz, że znów założyłeś
zegarek
zdałeś sobie sprawę
że tak naprawdę 
czas
płynie cholernie wolno. 


* * * (7)


rysujesz ołówkiem
( okradzionym z talentu )
na piasku
( czarnym )
jej oblicze
( które nie jest do niej podobne )


* * *




* * * (8)


zebrałem dzisiaj garść
takich — samych
muszelek
co wczoraj i jutro

nie

jutro, nie będę 
tak blisko równika


* * * (9)


boję się, że jedząc
codziennie

przynajmniej połowę 
tablicy Mendelejewa 
zmieszanej z woda

rozsypię się
tak samo
jak moje danie

z torebki.


* * * (10)


od płaczu sztywnieją Ci nawet
palce rąk,

patrzysz na ścieżkę
którą wyrzeźbiłeś 
w sercach maleńkich ziarenek
piasku

zimne katharsis
przepływa przez Ciebie

cień uśmiechu
chowa się na twarzy

dobrze Ci


* * *






* * * (11)


kiedy patrzysz na słońce
czujesz jego ciepło

cały czas

ciekawe czy zatrzymałeś
w ten sposób
chociaż trzydzieści sekund?


* * * (12)


„sobota”

wiem, że nie przyjedziesz

po raz kolejny
przejdę się
i poczekam

na
pusty-Ciebie pociąg

potrzymam sam parasol
i zostawię trzy łzy
na kamiennej posadzce 
dziesięciodniowej samotności


* * * (13)


lekko mi
chociaż wiem, że
jesteś ubrana w czerń 
własnego strachu 

lekko mi,
bo z każdą sekundą
jestem bliżej Ciebie

lekko mi,
bo wiem, że
biel pokona ciemność

będziesz mogła spać
do rana
bez pomocy zimnego światła
neonowej żarówki


* * *


* * * (14)


„zachód”

ostatnie krople światła
spadają na mnie
chłodny dreszcz
przebiega wzdłuż wszystkiego

wzdrygam się przed kolejną
duszną samotnością
nocy


* * * (15)


słońce znowu przegrało
bitwę
o czyste niebo

zazdrosne chmury
uwięziły je w swoich
pazurach 


* * * (16)


„zrozumiałem”

jak bardzo mi z Tobą dobrze

gdy zamiast ciepła i dotyku
otrzymałem
zimny powiew wiatru
i piasek pod powieką


* * * (17)


wszystko i tak popijesz wodą
z elastycznej butelki
przełkniesz
a za parę minut
obudzisz się w personalnym raju.


* * *







* * * (18)


czy teraz, kiedy materialnie
jestem daleko od Ciebie
mogę dotknąć Twojej twarzy

i ukraść parę oddechów?



* * * (19)


chyba nie będę 
dobrym ojcem

bo

trzymam w ręku 
dwa złote,
zastanawiam się, czy w kieszeni
mam resztę, na piwo

a przecież nie ma chleba...


* * * (20)


czy czas lubi wolność ?
chyba tak,
robi nam na złość

płynie za szybko
albo za wolno

kiedy ciągle
drażnimy go 
spoglądaniem na zegarek


* * * (21)


szum
nie daje ołówkowi
nakreślić myśli

czego się boi?


* * *





* * * (22)


powitanie postaci
kwiaty, całusy

ciekawe czy wiedzą
że zostali
zatrzymani na karcie 
poezji?

nie rozsypią się
przynajmniej na kawałki zapomnienia

				dworzec PKS, 11.07.2002


* * * (23)


to właśnie ja
geometria estetyzmu 

dwa-plus-siedem
do czwartej potęgi
symetralnej wszystkiego

razem niewiele.


* * * (24)


przed chwilą,
nauczyłeś się bać
ciemności i chłodu

gwiazdy nie pokazały
swoich papierowych oczu
które spalają się w słońcu


* * * (25)


dzisiaj znowu słyszałem Twój głos

ciepło rozlało się wszędzie 
i w czasie
25 impulsow
trzymałem Twoją dłoń


* * *




* * * (26)


dlaczego zegarki nie mają oczu?
gdyby widziały świat
nie krzyczałyby chyba
z taką siłą
że już późno

bo przecież tutaj jest pięknie


* * * (27)


ogromny statek 
spłynął za horyzont

pomknął wodospadem nocy
na drugą, jasną stronę

trzyma się kurczowo gwiazd
ciekawe gdzie się tak śpieszył?


* * * (28)


przepijasz swoich przyjaciół 
przyjaciół butelki codzienności

zlizujesz cierpkość 
wszystkiego 
z porcji pilźnieńskich lodów

dlaczego ?


* * * (29)


„pamiętaj”

ubieraj swoją 
rzeczywistość

zawsze

w obydwie nogawki


* * *






* * * (30)


nogi wtapiają się 
we wszystko 

papieros bez filtra
poleruje serce

chcesz się zapaść
widzieć wszystko wolniej

od spodu.


* * * (31)


wlewasz w siebie
ciekłą śmierć

przecież nie pomożesz
jej w ten sposób
nie przybliżysz się

nawet o minimetr

ogrzeje cię szklany płomień
do rannego kaca. 


* * * (32)


jest ciemno
nie widzę własnych myśli

mały bóg 
na baterie
oświetla mi drogę
nie-życia


* * * (33)


usypiam na siedząco
pustynną codziennością

tak jak Ty, boję się
nie-słońca

czuję jak oddychasz we mnie
a każdy Twój dotyk
pozostawia głębokie rany

nie do zatarcia


* * * (34)


wśród głośnej
nocnej ciszy

dźwięk ołówka
się rozchodzi

wstań, posłuchaj
bo
właśnie rodzi się wiersz


* * * (35)


rozpływasz się
we mgle poranka

myśl o Tobie
budzi mnie
i wyciągasz z oparów
taniej wódki

dlaczego nie możesz
być teraz
właśnie tutaj?


* * * (36)


kiedy rozmawiam z Tobą
aż do rozładowania baterii
każde dwa centymetry 
mojego ciała
krzyczą
o odrobinę Twojego dotyku.


* * * (37)


„perspektywa”

w butelce
świat kręci się inaczej

wszystko wspak 
i do góry nogami

nawet jak na nią patrzysz...


* * *


* * * (38)


„prymitywnie cywilizowany świat”

nie możesz znaleźć 
przyzwoitej powierzchni
do pisania

		na skrawku nie-wiem-czego
        lipiec 2002


* * * (39)


„lotnisko”

takie niby miasto
z uderzającą mieszanką
kolorów i języków

przyspieszenie 
wskazówki zegara
przeraża,

otrzymujesz pieczątkę
do swojego paszportu

i uciekasz z granic 
domeny wymiętych ludzi.



* * * (40)


słup długości dwóch godzin
został mu do kąpieli w morzu,

ciekawe czy słońce
ubrało już slipki?


* * *