Liturgia na jutro:

Pierwsze czytanie

Dz 4, 8-12

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział: «Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek odzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka – którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych – że dzięki Niemu ten człowiek stanął przed wami zdrowy.

On jest kamieniem odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni».

Psalm responsoryjny

Ps 118 (117), 1bc i 8-9. 21-23. 26 i 28 (R.: por. 22)

Kamień wzgardzony stał się fundamentem
Albo: Alleluja

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Lepiej się uciekać do Pana, †
niż pokładać ufność w człowieku. *
Lepiej się uciekać do Pana,
niż pokładać ufność w książętach.

Kamień wzgardzony stał się fundamentem
Albo: Alleluja

Dziękuję Tobie, że mnie wysłuchałeś *
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących †
stał się kamieniem węgielnym. *
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.

Kamień wzgardzony stał się fundamentem
Albo: Alleluja

Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.

Kamień wzgardzony stał się fundamentem
Albo: Alleluja

Drugie czytanie

1 J 3, 1-2

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła

Najmilsi:

Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.

Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

J 10, 14

Alleluja, alleluja, alleluja

Ja jestem dobrym pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

J 10, 11-18

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział:

«Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach.

Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.

Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca».

Homilie

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Bo Ty jesteś ze mną

ks. Marian Machinek MSF ks. Marian Machinek MSF

Jak Psalm 22. we wstrząsający sposób, nieomal ze szczegółami przepowiada mękę Chrystusa, tak inny psalm – mianowicie Psalm 23. pięknie harmonizuje z określeniem Jezusa jako pasterza. Porównanie to było dla słuchaczy Jezusa oczywiste nie tylko ze względu na powszechność hodowli owiec, ale także dlatego, że w tradycji Izraela tytuł pasterza był zawsze powiązany z przywództwem i odnosił się do królów, a ostatecznie – do samego Boga, określanego jako Pasterza Izraela. Dobry pasterz nie był nigdy beznamiętnym hodowcą zwierząt, ale łączyła je z nimi silna więź przynależności i opieki. Dobry pasterz był kimś, kto dba o swoje owce, prowadzi je na obfite pastwiska i ochrania od niebezpieczeństw. Taki pasterz dawał owcom coś bezcennego – poczucie bezpieczeństwa. Dlatego autor psalmu 23. potrafił powiedzieć: „Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną”.

Te cechy dobrego pasterza nabierają w porównaniu z Jezusem jeszcze głębszego znaczenia. Ten Dobry Pasterz zna każdą swoją owcę po imieniu. Jego owce nie są dla Niego anonimowym stadem. Co więcej, Ten Pasterz nie tylko nie ucieka w obliczu zagrożenia, jak najemnik, ale jest gotów bronić swoich owiec, aż do przelania własnej krwi. Kiedy czyta się te słowa w okresie wielkanocnym, nie sposób nie odnieść ich do wydarzeń Paschalnych. To nie są jedynie puste deklaracje, ale słowa, które zostały przez Jezusa przypieczętowane Jego własną krwią, wylaną na krzyżu.

Nasza odpowiedź na to zapewnienie Jezusa może być tylko jedna: gotowość do tego, by uczyć się sztuki rozpoznawania Jego głosu i słuchania go, a przez to – poznawania Boskiego Pasterza. Wtedy żadne miraże obfitych pastwisk nie będą w stanie skłonić nas do odejścia od Niego i ostatecznie doprowadzić do zagubienia w gwarze głosu innych samozwańczych pasterzy. Chociaż mogą oni zapewniać o swojej zdatności do prowadzenia owiec, prędzej czy później ujawni się ta dyskwalifikująca ich cecha, o której mówi Jezus: nie zależy im na owcach. I nie są w stanie spełnić tego, co obiecują, bo nie prowadzą na Boże pastwiska. Dlatego każdy, kto przyjął radosną nowinę o zmartwychwstaniu Chrystusa, może z wielką ufnością powtarzać za psalmistą: „… zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną”.