List Rektora UPJPII na drugi dzień świąt Zmartwychwstania Pańskiego 2014 r.

Drodzy Bracia i Siostry!

Jezus Chrystus zmartwychwstał i żyje! „Idźcie i oznajmijcie moim braciom” — polecił niewiastom, którym ukazał się jako pierwszym po powstaniu z martwych. Ta trudna i wymagająca misja została powierzona kobietom, które bez wahania ruszyły głosić Dobrą Nowinę o zmartwychwstaniu Syna Bożego. Wiedziały, że stały się świadkami wydarzenia, które zmieniło losy całej ludzkości, i że nie mogą tej prawdy zachować tylko dla siebie. Od tamtego czasu dzięki mocy i wsparciu Ducha Świętego Kościół nieustannie jest w drodze i głosi Ewangelię życia mocą Tego, który zwyciężył śmierć.

Tę misję pełnił również Następca św. Piotra bł. Jan Paweł II, który przemierzał kulę ziemską, świadcząc o miłości Zmartwychwstałego. Oczekując na jego kanonizację, zastanówmy się nad kwestią świętości, tak ważną w nauczaniu polskiego papieża.

Świętość należy do istoty Kościoła — ciała zmartwychwstałego Chrystusa. Założony przez Niego Kościół jest jeden, święty, powszechny i apostolski — jak powtarzamy w wyznaniu wiary. Widzialnymi  i autentycznymi świadkami świętości Kościoła są jego święci. Trzeba jednak pamiętać, że z perspektywy chrześcijańskiej świętość nie jest przywilejem niewielu, lecz celem, który Bóg wyznaczył człowiekowi, stworzonemu na Jego wzór i podobieństwo. Jan Paweł II mówił: „Świętość wydaje się celem trudnym, osiągalnym tylko dla ludzi zupełnie wyjątkowych albo dla tych, którzy odrywają się całkowicie od życia  i kultury danej epoki. W rzeczywistości świętość jest darem i zadaniem zakorzenionym w chrzcie  i bierzmowaniu, powierzonym wszystkim członkom Kościoła w każdej epoce”.

Jedną z dróg do osiągnięcia świętości jest pełnienie posługi myślenia. To piękne określenie zostało użyte przez papieża Polaka po raz pierwszy w 1997 roku, podczas spotkania z przedstawicielami polskiej nauki i kultury w kolegiacie św. Anny w Krakowie. Błogosławiony Jan Paweł II powiedział wtedy: „Niewiele jest rzeczy równie ważnych w życiu człowieka i społeczeństwa tak, jak posługa myślenia. Posługa myślenia, o której mówię, to w swej istocie nic innego jak służba prawdzie w wymiarze społecznym. Każdy intelektualista, bez względu na przekonania, jest powołany do tego, by kierując się tym wzniosłym i trudnym ideałem, spełniał funkcję sumienia krytycznego wobec wszystkiego, co człowieczeństwu zagraża lub je pomniejsza”. Zadania, które bł. Jan Paweł II postawił przed naukowcami, są też wyzwaniami na drodze do osiągnięcia świętości. Studia, chęć poznania Boga  i stworzonego przez Niego świata czynią z człowieka nauki „ucznia Mądrości”. Dzieje się tak, kiedy człowiek poznaje nie po to, aby więcej wiedzieć, lecz aby bardziej miłować. Jak mawiał święty Bonawentura: „Bez świętości nie ma człowieka mądrego”.

Posłudze myślenia bł. Jan Paweł II poświęcił nie tylko swój pontyfikat, ale całe swoje życie. Był głęboko przekonany, że w głębi ludzkiego serca zostało zaszczepione pragnienie poznania prawdy  i tęsknota za nią. Wszystkie swoje działania, zarówno naukowe, jak i duszpasterskie, poświęcił poszukiwaniu prawdy, wnikaniu w głąb, czerpiąc inspirację z natchnienia Ducha Świętego, z rozmów z ludźmi spotykanymi podczas podróży apostolskich, jak również z dorobku myśli ludzkiej, która próbowała zrealizować to pragnienie na różne sposoby: poprzez dzieła naukowe, literackie czy artystyczne. Zawsze też wspierał ludzi, którzy poszukując prawdy, kształtowali kulturę i oblicze świata. Był głęboko przekonany o tym, że uniwersytet jako wspólnota takich ludzi jest niezbędny do życia narodu. We wspomnianym przemówieniu do środowisk akademickich powiedział również: „Powołaniem każdego uniwersytetu jest służba prawdzie: jej odkrywanie i przekazywanie innym. [...] Jeżeli dzisiaj, jako papież, jestem tutaj z wami — ludźmi nauki — to po to, aby powiedzieć, że współczesny człowiek was potrzebuje”. Jednak szczególne zadania postawił przed uczelniami kościelnymi. W konstytucji apostolskiej Ex corde Ecclesiae(„Z serca Kościoła”) napisał: „Pragnę podzielić się ze wszystkimi uczuciem głębokiego szacunku, jaki żywię dla uniwersytetu katolickiego, i wyrazić moje wielkie uznanie dla wysiłków, które podejmuje on w różnych dziedzinach wiedzy”. Uczelnie kościelne przez prowadzenie badań naukowych poszukują prawdy w odniesieniu do Prawdy Najwyższej, którą jest Bóg. Inaczej mówiąc, podążają drogami prawdy, mając świadomość, że przed nimi kroczy Ten, który jest „Drogą, Prawdą i Życiem” (J 14, 6).

O zadaniach, jakie polski papież zostawił środowiskom naukowym, szczególnie pamięta wspólnota akademicka Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, który zawdzięcza mu swoje powstanie i rozwój. Nasza uczelnia została zbudowana na fundamencie Wydziału Teologicznego Akademii Krakowskiej, ufundowanego przez świętą królową Jadwigę ponad sześćset lat temu. Karol Wojtyła był związany z tym wydziałem przez studia i pracę naukową. Okres zdobywania przez niego wiedzy akademickiej przypadł na drugą wojnę światową i panowanie komunizmu w Polsce. Ówczesna władza jednostronną decyzją usunęła Wydział Teologiczny ze struktur Uniwersytetu Jagiellońskiego, jednak nie przerwało to jego działalności. Dzięki trosce arcybiskupa Karola Wojtyły wydział nie tylko przetrwał te trudne czasy, ale jeszcze się rozwinął. To dzięki jego staraniom uzyskał zaszczytny tytuł papieski. Już jako papież Jan Paweł II w oparciu o Wydział Teologiczny powołał Papieską Akademię Teologiczną w Krakowie, która zawsze była bliska jego sercu. W 1997 roku Ojciec Święty powiedział: „Jakże więc dzisiaj [...] nie dziękować Bogu, iż pozwolił nam nie tylko obronić to wielkie dobro duchowe Wydziału Teologicznego, ale również rozwinąć je i nadać mu nową, jeszcze bardziej bogatą formę akademicką!”. W 2009 roku Benedykt XVI, aby uczcić te zasługi swojego wielkiego poprzednika, podniósł naszą uczelnię do rangi Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

Z radością obserwuję rozwój dzieła zapoczątkowanego przez papieża z Polski. Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie została powołana jako uczelnia trójwydziałowa. Od tego czasu wciąż się rozwijamy i staramy się jak najlepiej dostosować swoją ofertę dydaktyczną do wyzwań współczesności, aby nasi absolwenci mogli po studiach szybko znaleźć swoje miejsce na rynku pracy. Obecnie Uniwersytet Papieski składa się z sześciu wydziałów: Teologicznego, Filozoficznego, Historii  i Dziedzictwa Kulturowego, Nauk Społecznych, Teologicznego Sekcja w Tarnowie oraz niedawno erygowanego Wydziału Prawa Kanonicznego. Prowadzimy studia na trzynastu kierunkach: teologii, filozofii, historii, historii sztuki, ochronie dóbr kultury, muzyce kościelnej, dziennikarstwie i komunikacji społecznej, pracy socjalnej oraz naukach o rodzinie; w tym roku otworzyliśmy też studia historyczno-społeczne, archiwistykę i zarządzanie dokumentacją, turystykę religijną oraz turystykę historyczną. Prowadzimy studia doktoranckie oraz studia podyplomowe. Dużym zainteresowaniem cieszy się także nasz Uniwersytet Trzeciego Wieku. Wciąż się rozwijamy i staramy się stworzyć komfortowe warunki dla naszych studentów i pracowników. Z tego powodu wynajęliśmy budynek przy ul. Bernardyńskiej 3  w Krakowie oraz modernizujemy pozostałe budynki. Dobrym przykładem tego są profesjonalnie wyposażone studia radiowe i telewizyjne, a także sale do nauki języków obcych oraz e-learningu (nauczania na odległość) przy ul. Franciszkańskiej 1 w Krakowie.

Naszym studentom dajemy wiele możliwości rozwijania swoich pasji. Działają u nas odnoszący liczne sukcesy chór Psalmodia, akademickie radio i gazeta, koła naukowe oraz duszpasterstwo akademickie. Od nowego roku akademickiego uruchomimy własną telewizję uniwersytecką. Ciągle rozwijamy nasze kontakty z uczelniami zagranicznymi, dysponujemy nowoczesną i bogato wyposażoną biblioteką. Jesteśmy też uczelnią przystosowaną do potrzeb osób niepełnosprawnych. Wszystkie nasze starania podejmujemy po to, aby realizować zadanie, jakie zostawił nam nasz patron. Jest nim odkrywanie prawdy i uczenie młodych ludzi jej poszukiwania, a przez to służenie społeczeństwu i Kościołowi. Pragniemy, aby Uniwersytet Papieski był „domem Prawdy i Miłości”, czyli czymś więcej niż tylko instytucją naukową, w której dokonuje się synteza wiedzy i wiary. Domem, w którym głęboka wiara łączy rozum z kontemplacją, racjonalność z emocjonalnością, naturę z kulturą, teorię z praktyką. Domem,  w którym człowiek nauki jest świadomy, że obok logiki intelektu jest także logika miłości, że dopiero wtedy mamy do czynienia z całościowym ujęciem osoby ludzkiej, która jest przedmiotem Boskiego uświęcającego działania. A działanie to zarówno udoskonala intelekt, jak i wychowuje serce.

Podobnie jak nasz patron jesteśmy otwarci i pełni szacunku dla wszystkich ludzi, którzy chcą zdobywać wiedzę i poszukiwać prawdy, niezależnie od ich przekonań religijnych i światopoglądu. Stawiamy sobie za cel, aby nasi absolwenci byli ludźmi wszechstronnie rozwiniętymi, nie tylko intelektualnie, ale także duchowo, aby swobodnie poruszali się |w świecie kultury i „myśleli według wartości” — jak mówił nasz profesor ks. Józef Tischner. Pragniemy, aby nie bali się prowadzić dialogu ze współczesnością, zadawać pytań i szukać na nie odpowiedzi.

Z radością oczekując na kanonizację naszego patrona, mamy nadzieję, że przy jego ciągłej opiece  i wsparciu będziemy dalej się rozwijać, a nasi absolwenci staną się ambasadorami nauczania i postawy życiowej bł. Jana Pawła II w swoich rodzinach, miejscach pracy oraz na wszystkich drogach życia.

Drodzy Bracia i Siostry!

Z okazji Świąt Wielkanocnych w imieniu Senatu i całej wspólnoty akademickiej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie życzę, aby nasza codzienność opromieniona wiarą  w zmartwychwstanie nabrała głębszego sensu i została wypełniona nadzieją na nowe życie. Niech radość tych dni przezwycięży wszystkie smutki i zwątpienia, umniejszy trudy codzienności i umacnia nas  na drodze do świętości.

Radosnych i głęboko przeżytych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego!

ks. prof. dr hab. Władysław Zuziak     
rektor

SŁOWO METROPOLITY KRAKOWSKIEGO DO LISTU REKTORA UPJPII  NA DRUGI DZIEŃ ŚWIĄT ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO 2014 ROKU

Drodzy Bracia i Siostry! Wyrażam radość, że Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie podejmuje zadania postawione przed nim przez bł. Jana Pawła II i pozytywnie odpowiada na wyzwania stawiane przez Kościół i współczesny świat, oferując społeczeństwu nowy, wartościowy sposób dialogu ze światem nauki i kultury. Wspomóżmy naszą uczelnię w tym dziele modlitwą i potrzebną pomocą.

Stanisław kardynał Dziwisz
metropolita krakowski

Kraków, 20 kwietnia 2014 roku

opr. mg/mg