Witaj, Krzyżu, jedyna nadziejo

Drodzy Bracia i Siostry!

Duchem jestem z wami w Koloseum, miejscu, które budzi we mnie tak wiele wspomnień i uczuć, aby uczestniczyć w wymownym nabożeństwie Drogi Krzyżowej w ten wieczór Wielkiego Piątku.

Łączę się z wami w głębokiej inwokacji: «Kłaniamy Ci się, Chryste, i błogosławimy Tobie, żeś przez krzyż swój święty świat odkupić raczył». Tak, oddajemy cześć tajemnicy krzyża Syna Bożego i błogosławimy jej, albowiem właśnie z tej śmierci wypłynęła nowa nadzieja dla ludzkości.

Adoracja krzyża przypomina nam o zobowiązaniu, od którego nie możemy się uchylić — misji, którą św. Paweł wyraził w słowach: «dopełniam niedostatki udręk Chrystusa w moim ciele dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół» (Kol 1, 24). I ja także ofiaruję moje cierpienia, aby dopełnił się Boży plan, a Jego słowo trwało wśród ludów. Jestem blisko tych wszystkich, którzy w tej chwili doświadczają cierpienia. Modlę się za każdego z nich.

W tym dniu, w którym wspominamy ukrzyżowanego Chrystusa, wraz z wami patrzę na krzyż i oddaję mu cześć, powtarzając słowa liturgii: O Crux, ave spes unica! Witaj, Krzyżu, jedyna nadziejo, daj nam cierpliwość i odwagę i obdarz świat pokojem!

Z tymi uczuciami błogosławię was i wszystkich, którzy uczestniczą w tej Drodze Krzyżowej za pośrednictwem radia i telewizji.

Z Watykanu, 25 marca 2005 r.

opr. mg/mg