Religie są elementem życia i kultury narodu

Przemówienie do nowego ambasadora Republiki Chińskiej (Tajwan), 30.01.2004

30 stycznia nowy ambasador Republiki Chińskiej przy Stolicy Apostolskiej Chou-seng Tou wręczył Janowi Pawłowi II listy uwierzytelniające. W przemówieniu nawiązał do tegorocznego Orędzia Papieża na Światowy Dzień Pokoju:

«Wasza Świątobliwość stwierdził, że ludzkość stoi obecnie w obliczu poważnych problemów, oraz przestrzegł, że jeśli nie zdołamy przyjąć praktycznych i skutecznych mechanizmów chroniących przed wojną i cierpieniami, które ona powoduje, wówczas siła oręża może okazać się ważniejsza niż prawo. Wnikliwa wizja Waszej Świątobliwości jest prawdziwym kompasem dla ludzkości, która poszukuje pokoju.

Społeczeństwo oraz władze Republiki Chińskiej miłują pokój i solidaryzują się ze wszystkimi cierpiącymi na całym świecie. Szczerze podziwiamy ducha miłości i współczucia oraz wzniosłe ideały Waszej Świątobliwości. Społeczeństwo i władze państwowe Republiki Chińskiej pragną aktywnie odpowiadać na apele Waszej Świątobliwości i w dalszym ciągu udzielać pomocy humanitarnej (takiej jak «Love from Taiwan») cierpiącym narodom i krajom na całym świecie. Będziemy również nadal realizować za pośrednictwem Kościoła różnorakie plany odbudowy. Republika Chińska jest dumna, że może być wiernym partnerem Stolicy Apostolskiej w organizowaniu międzynarodowych akcji humanitarnych. Wierzymy, że przywódczy talent oraz szczera troska Waszej Świątobliwości przyczynią się do umocnienia relacji między Republiką Chińską i Stolicą Apostolską.

Przez wiele lat Wasza Świątobliwość dawał wyraz swemu zatroskaniu o pokój w Cieśninie Tajwańskiej oraz o los ludności żyjącej po jej obu stronach. Ta troska spotkała się z uznaniem ludzi na całym świecie. Po silnym trzęsieniu ziemi, jakie 21 września 1999 r. nawiedziło miasto Nantou na Tajwanie, Wasza Świątobliwość przesłał swoje kondolencje, modlił się o Bożą pomoc oraz życzył odwagi i wytrwałości ludziom dotkniętym kataklizmem. 23-milionowe społeczeństwo Tajwanu do dziś z wdzięcznością wspomina dobroć okazaną przez Waszą Świątobliwość.

Jestem zaszczycony i jednocześnie uradowany tym, że na obecnym etapie mojej kariery dyplomatycznej zostałem mianowany ambasadorem Republiki Chińskiej przy Stolicy Apostolskiej. Wasza Świątobliwość, uroczyście przyrzekam, że będę wiernie służył sprawie porozumienia i z dumą będę pełnił powierzoną mi rolę orędownika pokoju. Podejmę wszelkie starania, aby zacieśniać relacje między Republiką Chińską a Stolicą Apostolską i w ten sposób dzielić się z wszystkimi ludźmi na świecie wartościami, takimi jak wzajemne poszanowanie, życzliwość i sprawiedliwość. Wasza Świątobliwość od dawna modli się o wzajemne zrozumienie i pojednanie między wszystkimi członkami wielkiej chińskiej rodziny. Pragnienia Waszej Świątobliwości na pewno będą szanowane przez ludzi na całym świecie.

Na zakończenie chciałbym wyrazić głęboką wdzięczność za to, że Wasza Świątobliwość zechciał przyjąć moje listy uwierzytelniające. Pragnę również ponownie zapewnić Waszą Świątobliwość o najwyższym uznaniu władz państwowych Republiki Chińskiej. Życzę Waszej Świątobliwości wszelkiego dobra. Ufam, że Stolica Apostolska będzie cieszyć się pomyślnością, a między Republiką Chińską i Stolicą Apostolską będzie rozwijać się trwała przyjaźń».

Poniżej zamieszczamy przemówienie, które Jan Paweł II wygłosił do ambasadora Chin.

Szanowny Panie Ambasadorze!

Z radością witam dziś pana w Watykanie i przyjmuję listy uwierzytelniające, na mocy których jest pan akredytowany przy Stolicy Apostolskiej jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny Republiki Chińskiej. Pragnę podziękować za przesłanie od prezydenta Chen Shui-biana. Proszę przekazać mu moje serdeczne życzenia oraz zapewnić, że modlę się o pomyślność i ład społeczny na Tajwanie.

Panie ambasadorze, wdzięczny jestem za słowa uznania dla starań Stolicy Apostolskiej o budowanie pokoju na całym świecie. Stolica Apostolska uważa, że zadanie to należy do jej misji w służbie rodziny ludzkiej, wynikającej z głębokiej troski o dobro każdej osoby. Współpraca między narodami, państwami oraz rządami stanowi niezbędny warunek zapewnienia lepszej przyszłości wszystkim ludziom. W tym względzie stoi przed wspólnotą międzynarodową wiele wyzwań, wśród których należy wymienić poważny problem ubóstwa na świecie, odmowę uznania praw narodów oraz wykazywany przez pewne grupy brak woli, by pracować na rzecz pokoju i stabilizacji.

Religijne i kulturowe tradycje Republiki Chińskiej świadczą o tym, że celem ludzkiego rozwoju nie może być jedynie rozwój ekonomiczny i materialny. Wiele ascetycznych i mistycznych nurtów religii azjatyckich naucza, że miarą rozwoju człowieka i całych społeczeństw nie jest zdobywanie bogactw materialnych, ale raczej taka cywilizacja, która sprzyja pogłębianiu życia wewnętrznego i transcendentnego powołania wszystkich ludzi. Co więcej, «gdy jednostki i wspólnoty widzą, że nie są ściśle przestrzegane wymogi moralne, kulturowe i duchowe oparte na godności osoby i na tożsamości właściwej każdej wspólnocie, poczynając od rodziny i stowarzyszeń religijnych, to całą resztę — dysponowanie dobrami, obfitość zasobów technicznych służących w codziennym życiu, pewien poziom dobrobytu materialnego — uznają za niezadowalającą, a na długą metę za rzecz nie do przyjęcia» (Sollicitudo rei socialis, 33). Z tego względu ważne jest, aby wszystkie społeczeństwa starały się zapewnić swoim obywatelom wolność konieczną do pełnej realizacji ich prawdziwego powołania. Aby tak było, każdy kraj musi wytrwale zabiegać o poszanowanie wolności, kierując się niezachwianym przekonaniem o godności osoby ludzkiej. To stanowcze domaganie się wolności w społeczności ludzkiej musi dotyczyć przede wszystkim tego, co odnosi się do swobodnego praktykowania religii w społeczeństwie (por. Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae, 1).

Dobro społeczeństwa wymaga, by prawo do wolności religijnej było zapisane w ustawodawstwie państwowym i skutecznie chronione. Republika Chińska okazuje poszanowanie różnym tradycjom religijnym istniejącym na jej terytorium i uznaje prawo wszystkich obywateli do praktykowania własnej religii. Religie są elementem życia i kultury narodu; rodzą również poczucie pomyślności w danej wspólnocie, ponieważ przyczyniają się w pewnej mierze do kształtowania ładu społecznego, spokoju, harmonii oraz niosą pomoc ludziom słabym i zepchniętym na margines. Religie, zajmując się najistotniejszymi pytaniami człowieka, przyczyniają się w dużym stopniu do autentycznego postępu społecznego oraz — w sposób bardzo znaczący — do rozwoju kultury pokoju w kraju oraz na arenie międzynarodowej. Jak stwierdziłem w Orędziu na Światowy Dzień Pokoju w 1992 r., «dążenie do pokoju jest wrodzone ludzkiej naturze i znajduje odzwierciedlenie w różnych religiach» (n. 2, «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 12/1991, s. 4). Nowe tysiąclecie zobowiązuje nas, abyśmy starali się wypełnić ten konkretny obowiązek każdego człowieka, jakim jest zwiększenie współpracy w dziele krzewienia takich wartości, jak wspaniałomyślność, pojednanie, sprawiedliwość, pokój, odwaga i cierpliwość, których rodzina ludzka potrzebuje dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek dotąd (por. tamże).

Kościół katolicki w Republice Chińskiej, należący do owej rodziny ludzkiej, przyczynił się w znacznej mierze do społecznego i kulturowego rozwoju kraju, szczególnie poprzez ofiarną pracę w dziedzinie oświaty, służby zdrowia oraz pomocy potrzebującym. Poprzez tego typu i inne działania Kościół nadal wspiera dzieło pokoju i jednoczenia wszystkich narodów. W ten sposób wypełnia on swą misję duchową i humanitarną oraz przyczynia się do budowania społeczeństwa opartego na sprawiedliwości, zaufaniu i współpracy.

Również władze państwowe winny zawsze zajmować się ludźmi zepchniętymi w ich krajach na margines społeczny, a także ubogimi i prześladowanymi na całym świecie. W istocie, wszyscy ludzie dobrej woli muszą uświadomić sobie, w jakiej sytuacji znajdują się ubodzy, i — na miarę swoich możliwości — walczyć z nędzą i niedostatkiem. Azja jest «kontynentem wielkich cywilizacji, bogatym w zasoby naturalne; zarazem jednak to właśnie tam żyją najuboższe narody ziemi, a ponad połowa ludności cierpi z powodu niedostatku, nędzy oraz wyzysku» (posynodalna Adhortacja apostolska Ecclesia in Asia, 34). Dlatego też doceniam bogatą działalność charytatywną prowadzoną przez Republikę Chińską na arenie międzynarodowej, a zwłaszcza w krajach rozwijających się. Ufam, że społeczność Tajwanu będzie nadal rozwijała tę działalność i w ten sposób przyczyni się do budowania trwałego pokoju na świecie.

Panie ambasadorze, jestem pewien, że pana zaangażowanie na rzecz pokoju będzie się wyrażać w naszej wspólnej działalności służącej krzewieniu wzajemnego szacunku, miłości i wolności dla wszystkich narodów. Pragnę pana również zapewnić, że modlę się nieustannie o to, by obywatele Republiki Chińskiej przyczyniali się do budowania świata, w którym będą panowały jedność i pokój. Z całego serca życzę panu owocnego pełnienia misji, którą pan właśnie rozpoczyna, i zapewniam, że wszystkie dykasterie Kurii Rzymskiej będą panu służyć pomocą. Niech Bóg udzieli obfitego błogosławieństwa panu oraz całemu ludowi Republiki Chińskiej.

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama