Europa potrzebuje chrześcijan żyjących Ewangelią

Z okazji rozszerzenia Unii Europejskiej 8 maja w Stuttgarcie odbyło się międzynarodowe spotkanie ruchów chrześcijańskich pod hasłem «Razem dla Europy». Wzięli w nim udział przedstawiciele 175 ruchów i wspólnot katolickich, prawosławnych, anglikańskich i protestanckich. Do uczestników spotkania Ojciec Święty skierował specjalne przesłanie, w którym przypomina, że Ewangelia odegrała znaczącą rolę w przeszłości kontynentu, który nadal jej potrzebuje, aby budować «społeczeństwo coraz bardziej na miarę człowieka, otwarte na innych i solidarne w miłości».

Do Uczestników spotkania ekumenicznego
«Razem dla Europy»

8 maja ruchy katolickie, ewangelickie i prawosławne zgromadzą się w Stuttgarcie, by uczestniczyć w europejskim dniu spotkania i dialogu pod hasłem «Razem dla Europy». Cieszę się, że w chwili gdy nowe państwa zostają przyjęte do Unii Europejskiej, chrześcijanie zamieszkujący Europę gromadzą się, aby pogłębiać refleksję nad chrześcijańskimi korzeniami kontynentu oraz jego przyszłością w świetle Ewangelii. To właśnie jej światło oświetlało dzieje Europy, przyczyniając się do ukształtowania wspólnego losu różnych ludów. Przyjęcie życiodajnego słowa Ewangelii oznaczało często dla całych narodów przystąpienie do wspólnoty kulturowej i dziejowej, którą nazwano Europą.

Nie mamy tu na myśli zamierzchłych czasów. Mówiąc o chrześcijaństwie w Europie, mamy na myśli również jej niedawną przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Idea zjednoczenia Europy zrodziła się po II wojnie światowej, która była gorzką klęską całej ludzkości. Dlatego «ojcowie» jedności europejskiej, należący w większości do tradycji chrześcijańskiej, zainaugurowali proces zjednoczenia, który dziś wydaje owoce. W Europie rozpoczęło się budowanie pojednania i pokoju między narodami, które walczyły ze sobą przez całe wieki. Stolica Apostolska od początku wspierała proces integracji Europy, a jednocześnie przypominała z naciskiem — o czym mówiłem niedawno — «że (...) trwałość może zapewnić (...) unii jedynie zakorzenienie w chrześcijaństwie, będącym czynnikiem jednoczącym i nadającym tożsamość» (przemówienie z okazji przyznania nadzwyczajnej Nagrody Karola Wielkiego Miasta Akwizgranu, n. 4: «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 6/2004, s. 23).

Wiara chrześcijańska to również teraźniejszość i przyszłość Europy. Wielu członków ruchów religijnych zgromadzonych w Stuttgarcie z zapałem wynikającym z wiary chrześcijańskiej i świadomością europejskiej tożsamości wyraża swą ufność w przyszłość Europy oświeconą światłem Ewangelii. Liczni świadkowie wiary, którzy padli ofiarą krwawych i bolesnych prześladowań w europejskiej historii XX w., należą do wspólnego dziedzictwa wszystkich wyznań chrześcijańskich. Oby to dziedzictwo umocniło europejskich chrześcijan w dążeniu do jedności oraz w zaangażowaniu na rzecz ewangelizacji!

Jeśli chcemy, aby powstawało społeczeństwo coraz bardziej na miarę człowieka, otwarte na innych i solidarne w miłości, musimy niestrudzenie otwierać nasze serca na Ewangelię. Chrześcijanie zgromadzeni w Stuttgarcie, należący do różnych ruchów religijnych, dają świadectwo, że dzięki Ewangelii przezwyciężyli egoistyczny nacjonalizm i pojmują Europę jako jedną rodzinę narodów, bogatą w kulturową różnorodność i historyczne doświadczenia, a jednocześnie tworzącą swoistą wspólnotę dziejową. Tej świadomości potrzebuje Europa jutra, by uczestniczyć w realizacji wielkich zadań, które wyznacza jej historia. Dialog ekumeniczny przyczynia się w sposób decydujący do rozwoju europejskiej świadomości, zakorzenionej w wierze chrześcijańskiej. Ten dialog stanowi też istotę spotkania w Stuttgarcie, w czasie którego katolicy będą dyskutowali z ewangelikami i prawosławnymi na temat wspólnych problemów dotyczących życia na kontynencie europejskim. Dzięki uważnemu i prowadzonemu z szacunkiem dialogowi ruchy religijne istotnie przyczyniają się do wypełniania przez chrześcijan Chrystusowego przykazania miłości.

Zjednoczona Europa nie może jednak myśleć tylko o sobie, koncentrować się na swoich granicach i własnym dobrobycie. Europa ma obowiązek służyć światu, a zwłaszcza jego najbiedniejszym i najbardziej zapomnianym regionom, w szczególności Afryce, która boryka się z tyloma poważnymi problemami. Nie zbudujemy wspólnego europejskiego domu, jeśli nie będziemy troszczyć się o powszechne dobro ludzkości: «Można powiedzieć, że Europa będzie mogła budować swoją przyszłość, jeśli nauczy się sięgać wzrokiem poza własne granice, zwłaszcza ku ogromnej półkuli południowej, to jest ku obszarom, gdzie od dziesięcioleci wybucha najwięcej konfliktów i gdzie niesprawiedliwość staje się tak dotkliwa, że nie można jej dłużej tolerować» (list Ojca Świętego do uczestników VI Międzynarodowego Spotkania «Ludzie i religie», 10 września 1992 r.: «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 11/1992, s. 5).

Europa potrzebuje zaangażowania i entuzjazmu chrześcijan, zwłaszcza młodych, aby przyjąć radosną nowinę Ewangelii Jezusa Chrystusa. Istotnie, «na początku nowego tysiąclecia wierzący muszą pilnie odnowić swe zaangażowanie, aby mogli odpowiedzieć na wyzwania nowej ewangelizacji. W tej perspektywie ważne zadanie powierzone zostało ruchom kościelnym» (przesłanie Jana Pawła II do Chiary Lubich z okazji 60. rocznicy powstania Ruchu Focolari, 4 grudnia 2003 r.: «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 3/2004, s. 8). Nowa ewangelizacja obdarza Europę duszą i umacnia kontynent, aby żył nie tylko dla siebie, we własnych granicach, lecz by kształtował społeczność bardziej ludzką, szanującą życie, i aby był wielkodusznie obecny na arenach świata.

Z radością udzielam mego błogosławieństwa biskupowi Rottenburga-Stuttgartu, jak również biskupom i kapłanom uczestniczącym w stuttgarckim spotkaniu «Razem dla Europy». Pozdrawiam też serdecznie uczestniczki i uczestników tego wielkiego spotkania, ruchy religijne, które były jego organizatorami, oraz wszystkich, którzy łączą się z nimi w dialogu i w modlitwie. Proszę wszechmogącego i dobrego Boga, aby zechciał pobłogosławić pracę tych, którzy szerzą Ewangelię w Europie, i aby dał nam wszystkim czas pokoju i solidarności.

Watykan, 6 maja 2004 r.

opr. mg/mg