Żyć Ewangelią służąc człowiekowi i społeczeństwu

Żyć Ewangelią służąc człowiekowi i społeczeństwu

Przesłanie Papieża z okazji 50. rocznicy powstania Ruchu dla Lepszego Świata

Przed pięćdziesięciu laty, za pontyfikatu Piusa XII, zrodził się we Włoszech Ruch dla Lepszego Świata (Movimento per il Mondo Migliore), który istnieje dziś w ok. 40 krajach, w tym również w Polsce. Jego założycielem byt jezuita o. Riccardo Lombardi. Z okazji 50. rocznicy powstania Ruchu Jan Paweł II skierował do ks. Gino Moro FDP, odpowiedzialnego za. rozwój dzieła, przesłanie na temat roli wiernych świeckich w odnowie Kościoła i świata.

Do czcigodnego ks. Gino Moro FDP Dyrektora Generalnego Ośrodka Animacji Wspólnotowej Ruchu dla Lepszego Świata

1. Z radością przesyłam Księdzu i wszystkim Członkom Ośrodka Animacji Wspólnotowej Ruchu dla Lepszego Świata serdeczne pozdrowienia z okazji 50. rocznicy powstania grupy założycielskiej. Do jej narodzin przyczyniło się przesłanie radiowe papieża Piusa XII do diecezji rzymskiej, znane jako «Apel o lepszy świat». «Cały świat wymaga gruntownej na-prawy» głosiły niezapomniane słowa papieża. Świat «dziki, który trzeba przekształcać w świat ludzki, a z ludzkiego w Boski, zgodnie z zamysłem Bożego Serca» (Discorsi e Radiomessaggi di S. S. Pio XII, XIII, s. 471).

«Apel o lepszy świat» był skierowany do diecezji rzymskiej. Papież Pius XII chciał, aby Rzym jako pierwszy rozpoczął dzieło odnowy. Dlatego wezwał do działania całą wspólnotę diecezjalną, wypowiadając prorocze i wciąż aktualne słowa: «Sztandar lepszego świata pragniemy wręczyć przede wszystkim wam, umiłowani synowie Rzymu... Podejmijcie to święte zadanie, które wasz pasterz i ojciec powierza wam dzisiaj: zapoczątkujcie wielkie przebudzenie myśli i czynu. Przebudzenie, które sprawi, że wszyscy bez wyjątku, duchowieństwo i lud, władze i rodziny, grupy, każda dusza — włączą się w dzieło całkowitej odnowy chrześcijańskiego życia, obrony wartości moralnych, urzeczywistniania sprawiedliwości społecznej i odbudowy chrześcijańskiego porządku» (tamże, s. 471).

2. Inicjatywa podjęta w 1952 r., którą w tym roku upamiętniamy, kieruje myśli ku dalszemu rozwojowi wydarzeń, począwszy od Soboru Watykańskiego II i szerokich przemian posoborowych, poprzez rzymski synod diecezjalny, aż po niedawne misje miejskie, zorganizowane w latach 1996-1999 w ramach przygotowań do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Przez wszystkie te lata działalność Kościoła pobudzało jedno natchnienie: to wiatr Ducha Świętego dmie w żagle Kościoła, który wypływa teraz na wody trzeciego tysiąclecia.

Gorąco pragnę, aby odniesienie do Wielkiego Jubileuszu pomagało wam wszystkim, drodzy bracia i siostry, w nowym odczytaniu duchowego dziedzictwa o. Lombardiego jako źródła entuzjazmu i apostolskiej skuteczności. Na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci Ruch rozwinął swą działalność w blisko czterdziestu krajach, próbując wyrazić w konkretnych przedsięwzięciach bogatą i jasną myśl Soboru Watykańskiego II oraz późniejszego Magisterium Kościoła, w perspektywie pogłębiania wspólnoty eklezjalnej. Kontynuujcie to dzieło w duchu współpracy i posłuszeństwa pasterzom Kościoła, wciąż uważnie odczytując «znaki» czasu.

3. Ze szczególną troską rozbudzajcie świadomość powszechnego kapłaństwa wiernych oraz prorockiego powołania świeckich na różnych polach ludzkiej działalności, aby «jaśniej pojmując całe swoje powołanie, lepiej przystosowali świat do wzniosłej godności człowieka, dążyli do powszechnego i głębiej ugruntowanego braterstwa, a powodowani miłością, odpowiedzieli wielkodusznym i zespołowym wysiłkiem wymaganiom naszej epoki» (Gaudium et spes, 91). Wierni świeccy są bowiem przede wszystkim powołani do udziału w budowaniu społeczeństwa opartego na wartościach cywilizacji miłości.

W obecnym kontekście kulturowym oraz w duchu posoborowej eklezjologii Kościół wywiera wpływ na przemianę społeczeństwa głównie za pośrednictwem ludzi świeckich dojrzałych w wierze i zdolnych do jej wyrażania w historii poprzez wiarygodne świadectwo oraz odpowiednią kompetencję (por. Christifideles laici, 36-44).

Niech Maryja, Matka Kościoła, której o. Lombardi zawdzięczał inspirację swego dzieła, nadal wspomaga swą łaską wszystkie wasze trudy i sprawi, że wydadzą one obfite owoce. Niech was wspiera w pokonywaniu trudności, które napotykacie na swojej drodze.

Niech wam towarzyszy i dodaje odwagi również moje błogosławieństwo, którego z serca udzielam każdemu z was, waszym grupom lokalnym i wszystkim, którzy na różne sposoby wspierają waszą posługę w różnych częściach świata.

W Watykanie, 10 lutego 2002 r.

opr. mg/mg