Zawsze trzeba szanować godność osoby ludzkiej

W sobotę 26 października 2002 r. Jan Paweł II przyjął na audiencji przedstawicieli wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku wraz z prof. Krzysztofem Michalskim — kierownikiem Instytutu. W przemówieniu Ojciec Święty wspomniał m.in. o ks. Józefie Tischnerze, który — jak podkreślił — był «szczerze oddany dziełu rozwijania i szerzenia dialogu na temat przyszłości Europy, otwartego na głosy zarówno ze Wschodu, jak i z Zachodu». W ciągu dwudziestu lat działalności Instytut Nauk o Człowieku zorganizował osiem kolokwiów naukowych w Castel Gandolfo, w których uczestniczył Jan Paweł II.

Szanowni Państwo, drodzy Przyjaciele!

Z wielką radością witam przybyłych do Watykanu członków Instytutu Nauk o Człowieku, który obchodzi 20. rocznicę powstania. W sposób szczególny pozdrawiam obecnego na dzisiejszym spotkaniu prof. Krzysztofa Michalskiego, jednego z pierwszych członków Instytutu. Korzystam z okazji, aby osobiście wyrazić uznanie dla prac podejmowanych przez Instytut, wśród których należy wymienić osiem ważnych kolokwiów zorganizowanych w Castel Gandolfo. Pragnę również uczcić pamięć nieżyjącego już Józefa Tischnera, prezesa i założyciela Instytutu, szczerze oddanego dziełu rozwijania i szerzenia dialogu na temat przyszłości Europy, otwartego na głosy zarówno ze Wschodu, jak i z Zachodu.

Dzisiaj, dwadzieścia lat po jego powstaniu, trzeba stwierdzić, że Instytut Nauk o Człowieku pozostał w pełni wierny wizji swoich założycieli. Wydarzenia 1989 r. oraz przyspieszone tempo jednoczenia się Europy pokazały, że istnieje potrzeba systematycznej analizy naukowej, szeroko zakrojonych dyskusji i konkretnych propozycji, czyli tego, co zawsze było celem prac Instytutu. Przez te lata Instytut przyczynił się w sposób znaczący do odpowiedzialnego kształtowania politycznej, ekonomicznej, społecznej i kulturalnej przyszłości kontynentu. Żywię nadzieję, że również w nadchodzących latach Instytut będzie kładł nacisk na «ludzki» wymiar ogromnych możliwości i wyzwań, w których obliczu znajduje się ludzkość na progu tego nowego tysiąclecia. Ostatecznie bowiem każde rozwiązanie poważnych kryzysów, jakie przeżywa współczesne społeczeństwo, oraz każdy wysiłek podejmowany w celu zbudowania przyszłości bardziej godnej człowieka muszą opierać się na poszanowaniu wrodzonej godności i duchowej wielkości każdej osoby ludzkiej. Konieczny jest również szacunek dla bogatej różnorodności kultur oraz wartości religijnych, będących historycznym wyrazem poszukiwań autentycznej wolności i budowania świata solidarnego, sprawiedliwego i pokojowego.

Instytutowi, który obchodzi rocznicę powstania, życzę dalszej owocnej pracy w przyszłości. Dla was wszystkich oraz waszych rodzin z serca upraszam Bożego błogosławieństwa radości i pokoju.

opr. mg/mg