Matka Chrystusa idzie z nami

W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny Ojciec Święty przybył o godz. 16.10 na plac Hiszpański, aby wraz z licznie zgromadzonymi mieszkańcami Wiecznego Miasta złożyć hołd Matce Bożej przed Jej figurą wzniesioną na tym miejscu w 1857 r. Papieża powitali kard. Camillo Ruini i burmistrz Rzymu Francesco Rutelli. Po złożeniu wieńca z róż Jan Paweł II odmówił modlitwę, w której prosił Niepokalaną, aby pomogła wiernym «przekroczyć z większym zapałem próg Drzwi Świętych» i wejść z wiarą w Wielki Jubileusz Roku 2000.

1. Jak każdego roku w tym dniu,
tak drogim chrześcijańskiemu ludowi,
spotykamy się tutaj, w sercu Rzymu,
aby zgodnie z tradycją oddać hołd Maryi Dziewicy,
składając wieniec kwiatów u stóp kolumny,
którą rzymianie wznieśli ku czci
Niepokalanego Poczęcia.
W obliczu bliskiego już Wielkiego Jubileuszu
dzisiejsza uroczystość jest szczególnym przygotowaniem
do spotkania z Chrystusem,
«który przezwyciężył śmierć,
a na życie i nieśmiertelność
rzucił światło przez Ewangelię» (2 Tm 1, 10).
Tak Pismo Święte ukazuje zbawczą misję Syna Bożego.

2. Maryja Panna, którą kontemplujemy dziś
w tajemnicy Niepokalanego Poczęcia,
kieruje nasze spojrzenie ku Odkupicielowi,
ubogo narodzonemu w Betlejem dla naszego zbawienia.
Razem z Nią rozważamy dar wcielenia Syna Bożego,
który przyszedł, aby nadać sens ludzkim dziejom.
W naszych sercach dźwięczą słowa proroka Izajasza:
«Naród kroczący w ciemnościach
ujrzał światłość wielką» (9, 1)
Maryja jest promienną jutrzenką
tego dnia niezawodnej nadziei,
Maryja jest Matką Chrystusa,
który stał się człowiekiem,
aby dać początek nowym czasom,
zapowiedzianym przez proroków.

3. Wraz z Maryją przeżywamy «świt Odkupienia» —
— Adwent, czas radosnego oczekiwania,
kontemplacji i nadziei.
Podobnie jak gwiazda zaranna na sklepieniu nieba
zapowiada rychły wschód słońca,
tak też wcielenie Syna Bożego,
«Słońca Wschodzącego z wysoka» (por. Łk 1, 78)
poprzedzone jest niepokalanym poczęciem
Maryi Panny.
Tę wzniosłą tajemnicę łaski
jeszcze głębiej przeżywamy w tym roku,
gdy kończy się tysiąclecie i niebawem ma się rozpocząć
Rok Jubileuszowy.
W tym roku z głębszą jeszcze ufnością
gromadzimy się u stóp Maryi Panny,
prosząc Ją, by nam pomogła
przekroczyć z większym zapałem
próg Drzwi Świętych, które nas wprowadzą
w Wielki Jubileusz Roku 2000.

4. Przekroczymy ten próg świadomie,
wsparci i zachęceni Twoją pomocą,
Niepokalana Dziewico.
Dwa tysiące lat temu w Betlejem judzkim
porodziłaś Zwycięzcę śmierci i Twórcę życia,
który rozjaśnił Ewangelią całe ludzkie życie.
Chrystus przyszedł do nas,
aby przywrócić pełnię godności człowiekowi
stworzonemu na obraz Boży.
Tak, człowiek nie może pozostać w ciemności;
tęskni za prawdziwym światłem,
które rozjaśni szlak jego ziemskiej pielgrzymki.

5. Człowiek nie miłuje śmierci:
obdarzony naturą duchową,
pragnie nieśmiertelności całej swej istoty.
Jezus zmazał własną krwią potęgę śmierci
i dzięki temu może się urzeczywistnić
to głębokie pragnienie ludzkiego serca.
Patrząc na Ciebie, Panno wybrana i pełna łaski,
my, pielgrzymujący po ziemi,
widzimy spełnienie obietnicy nieśmiertelności
w pełnej komunii z Bogiem.
W Tobie, o Matko żyjących, spełniły się słowa Apostoła
będące zapowiedzią chwały:
Pan Jezus «przezwyciężył śmierć,
a na życie i nieśmiertelność rzucił światło».
Kościół ponawia to radosne orędzie także w tym roku,
na progu nowego tysiąclecia.

6. Oto dlaczego dzisiaj stajemy znów u Twoich stóp,
Niepokalana, pełna łaski,
aby w imieniu całego chrześcijańskiego ludu
prosić Cię o przyjęcie naszego hołdu,
wyrazu naszej wiary i oddania,
oraz by z głęboką wdzięcznością
przekazać następnemu tysiącleciu piękną tradycję
tego modlitewnego spotkania z Tobą
przy kolumnie na placu Hiszpańskim.
Ty zaś, Niepokalana Panno Maryjo,
módl się za nami!





opr. mg/mg





Copyright © by L'Osservatore Romano (2/2000) and Polish Bishops Conference