II Synod Biskupów poświęcony Europie

Jan Paweł II

II Synod Biskupów poświęcony Europie

Rozważanie przed modlitwą «Anioł Pański» 23.06.1996

Drodzy Bracia i Siostry!

1. Na zakończenie Mszy św. chciałbym jeszcze raz pozdrowić was serdecznie i podziękować wam za tę wzruszającą uroczystość beatyfikacji Karola Leisnera i Bernarda Lichtenberga. Historia oraz charakter tego miasta-symbolu wzywają nas, byśmy przy każdej okazji, w porę lub nie w porę wypełniali zadanie powierzone nam i im. Ze szczerością musimy nazywać po imieniu rzeczy słuszne i niesłuszne, sprawiedliwe i niesprawiedliwe, ludzkie i nieludzkie oraz opowiedzieć się otwarcie i zdecydowanie po stronie wolności, solidarności i godności człowieka.

2. Z tego słynnego miasta, które w sposób szczególny przeżyło swój los wyznaczony przez historię europejską tego stulecia, chciałbym ogłosić całemu Kościołowi, że zamierzam zwołać II Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Europie. Wraz z innymi podobnymi zgromadzeniami synodalnymi w innych częściach świata, zajmie się ono przygotowaniem Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 (por. Tertio millennio adveniente, 38).

Znane wydarzenia roku 1989 i zmiany, jakie nastąpiły po upadku Muru wzniesionego właśnie w tym mieście, wymagały od przedstawicieli Konferencji Episkopatów kontynentu odpowiedniej refleksji. Specjalne Zgromadzenie z 1991 r. spełniło to zadanie. Dalszy rozwój sytuacji podczas następnych pięciu lat w Europie stworzył okazję do nowego spotkania przedstawicieli biskupów europejskich, mającego na celu przeanalizowanie sytuacji Kościoła w perspektywie Jubileuszu. Należy koniecznie doprowadzić do tego, by wielkie siły duchowe kontynentu rozprzestrzeniły się na całym jego obszarze i by zostały stworzone warunki, dzięki którym nastąpi epoka autentycznego odrodzenia religijnego, społecznego i ekonomicznego. Będzie to owoc nowego głoszenia Ewangelii.

3. Proszę was wszystkich, byście już od tej chwili modlili się o niebieskie wstawiennictwo Patronów Europy, św. Benedykta oraz świętych Cyryla i Metodego. Potrafili oni, biorąc za punkt wyjścia tradycję zachodnią lub wschodnią, wnieść istotny wkład w kulturową i duchową jedność tej części ziemi.

Najbliższe zgromadzenie synodalne chciałbym powierzyć również wszystkim błogosławionym i wszystkim świętym starego kontynentu, a w szczególności macierzyńskiej opiece Najświętszej Panny Maryi, tak bardzo czczonej przez wszystkie narody Europy. Niech Ta, która dzięki swemu fiat jako pierwsza przyjęła Wcielone Słowo i ofiarowała Je całej ludzkości, towarzyszy nam i wspiera nas na drodze prowadzącej do tego historycznego momentu, jakim będzie początek trzeciego chrześcijańskiego tysiąclecia.

Po odmówieniu modlitwy maryjnej Jan Paweł II zwrócił się z pozdrowieniami do grup pielgrzymów. Do Polaków powiedział:

Serdecznie pozdrawiam wszystkich obecnych pielgrzymów przybyłych z Polski. Witam Księdza Kardynała Prymasa, Księdza Kardynała z Wrocławia, wszystkich arcybiskupów i biskupów.

Kościół wyniósł dziś do chwały ołtarzy dwóch kapłanów-męczenników: Bernarda Lichtenberga i Karola Leisnera. Dziękujemy Bożej Opatrzności za tych nieustraszonych świadków wiary i autentycznych obrońców nienaruszalności porządku moralnego. Dziękujemy za nowy wzór do naśladowania. Dali oni świadectwo o Chrystusie poprzez całkowity dar z siebie, stając się ofiarą systemu, który pogardzał człowiekiem i nienawidził Boga.

Myślą ogarniam w tej chwili tych wszystkich naszych braci i siostry, którzy przeszli przez kaźń obozów koncentracyjnych, zwłaszcza wspominam w dniu dzisiejszej beatyfikacji przeszło 3 tys. polskich kapłanów. W sposób szczególny pragnę wspomnieć tu, na tym miejscu, profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego, którzy w pierwszych dniach wojny zostali wywiezieni do obozu zagłady w Sachsenhausen. Wielu z nich nie powróciło już do Krakowa, ponosząc śmierć w strasznych warunkach. Noszę również głęboko w sercu i pamięci los wielu tysięcy kobiet z całej Europy, a nade wszystko z Polski, które w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück przeszły straszne cierpienia i nieludzkie upokorzenia, a większość z nich spotkała śmierć pełna okrucieństwa. Pragniemy dzisiaj oddać hołd tym kobietom, a pamięć o nich niech trwa na pokolenia.

W duchu klękamy na tych miejscach zagłady, aby oddać także hołd wszystkim więźniom obozów koncentracyjnych i wyrazić im wdzięczność za ofiarę ich życia oraz ogrom cierpienia, które stało się posiewem lepszej przyszłości.

opr. mg/mg