Jako katolicy należymy do wielkiej rodziny

Na zakończenie tej Mszy św., chciałbym podziękować bpowi Andersowi Arboreliusowi, ordynariuszowi sztokholmskiemu, za jego uprzejme słowa, a także władzom i wszystkim, którzy brali udział w przygotowaniu tej wizyty i przyczynili się do jej urzeczywistnienia, za ich zaangażowanie.

Pozdrawiam serdecznie przewodniczącego i sekretarza generalnego Światowej Federacji Luterańskiej oraz arcybiskup Kościoła Szwecji. Pozdrawiam członków delegacji ekumenicznych oraz korpusu dyplomatycznego obecnych z tej okazji, a także tych wszystkich, którzy zechcieli przyłączyć się do nas podczas tej Eucharystii.

Dziękuję Bogu za to, że pozwolił mi przybyć na tę ziemię i spotkać się z wami, w dużej części pochodzącymi z różnych stron świata. Jako katolicy należymy do wielkiej rodziny, opartej na tej samej komunii. Zachęcam was do przeżywania wiary w modlitwie, w sakramentach i w ofiarnej służbie na rzecz osób potrzebujących i cierpiących. Proszę was, abyście byli solą i światłem w tych sytuacjach, w których przyszło wam żyć, poprzez swój sposób bycia i działania, zgodny ze stylem Jezusa, a także z wielkim szacunkiem i solidarnością wobec braci i sióstr z innych Kościołów i wspólnot chrześcijańskich oraz wszystkich ludzi dobrej woli.

W naszym życiu nie jesteśmy sami. Zawsze pomaga nam i towarzyszy Maryja Panna, która dzisiaj jawi się nam jako pierwsza wśród świętych, jako pierwsza uczennica Pana. Oddajmy się Jej w opiekę i przedstawmy Jej nasze smutki i radości, lęki i aspiracje. Pod Jej obronę powierzmy wszystko i bądźmy pewni, że na nas patrzy i troszczy się o nas z matczyną miłością.

Drodzy bracia, proszę was, nie zapominajcie modlić się za mnie. Wy również będziecie zawsze bardzo obecni w mojej modlitwie.

A teraz zwróćmy się razem do Maryi Dziewicy modlitwą Anioł Pański.

opr. mg/mg