Wspólna deklaracja Papieża Franciszka i przewodniczącego ŚFL bpa Muniba Younana

Deklaracja podpisana po nabożeństwie ekumenicznym w luterańskiej katedrze w Lund - podróż do Szwecji 31.10.2016

Wspólna deklaracja Papieża Franciszka i przewodniczącego ŚFL bpa Muniba Younana

31 października 2016 r. — na zakończenie nabożeństwa ekumenicznego w Lund — Papież Franciszek i przewodniczący Światowej Federacji Luterańskiej bp Munib Younan podpisali wspólną deklarację z okazji katolicko-luterańskich obchodów 500-lecia Reformacji.


«Trwajcie we Mnie, a Ja w was [będę trwał]. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie — jeśli nie trwa w winnym krzewie — tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie» (J 15, 4).

Z wdzięcznymi sercami

Poprzez niniejszą wspólną deklarację wyrażamy radosną wdzięczność Bogu za tę chwilę wspólnej modlitwy w katedrze w Lund, rozpoczynając rok upamiętniający 500. rocznicę Reformacji. Pięćdziesiąt lat trwałego i owocnego dialogu ekumenicznego między katolikami a luteranami pomogło nam przezwyciężyć wiele różnic i pogłębiło nasze wzajemne zrozumienie i zaufanie. Jednocześnie zbliżyliśmy się do siebie poprzez wspólną służbę naszym bliźnim — często w sytuacji cierpienia i prześladowania. Przez dialog i wspólne świadectwo nie jesteśmy już sobie obcy. Przeciwnie, nauczyliśmy się, że to, co nas łączy, jest większe niż to, co nas dzieli.

Od konfliktu do komunii

Choć jesteśmy głęboko wdzięczni za duchowe i teologiczne dary otrzymane za pośrednictwem Reformacji, to wyznajemy także i ubolewamy przed Chrystusem, że luteranie i katolicy zranili widzialną jedność Kościoła. Różnicom teologicznym towarzyszyły uprzedzenia i konflikty, a religia była wykorzystywana instrumentalnie do celów politycznych. Nasza wspólna wiara w Jezusa Chrystusa i nasz chrzest wymagają od nas codziennego nawrócenia, dzięki któremu możemy odrzucić historyczne spory i konflikty, utrudniające posługę pojednania. Chociaż przeszłości nie można zmienić, to można przetworzyć to, co jest pamiętane i jak jest pamiętane. Modlimy się o uzdrowienie naszych ran i naszej pamięci, zaciemniających nasze wzajemne postrzeganie siebie. Bezwzględnie odrzucamy wszelką nienawiść i przemoc, minioną i obecną, zwłaszcza szerzoną w imię religii. Słyszymy dziś Boży nakaz, by odłożyć na bok wszelkie konflikty. Uznajemy, że jesteśmy wyzwoleni przez łaskę, aby dążyć do komunii, do której nieustannie wzywa nas Bóg.

Nasze zaangażowanie na rzecz wspólnego świadectwa

Wznosząc się ponad te wydarzenia w historii, które są dla nas ciężarem, przyrzekamy, że wspólnie będziemy świadkami miłosiernej łaski Boga, która stała się widzialna w Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. Świadomi, że sposób, w jaki odnosimy się do siebie nawzajem, kształtuje nasze świadectwo o Ewangelii, zobowiązujemy się do dalszego wzrastania w komunii, zakorzenionej w chrzcie, dążąc do usunięcia pozostających jeszcze przeszkód, które utrudniają nam osiągnięcie pełnej jedności. Chrystus pragnie, abyśmy stanowili jedno, aby świat uwierzył (por. J 17, 23).

Wielu członków naszych wspólnot tęskni do przyjmowania Eucharystii przy jednym stole, jako konkretnego wyrazu pełnej jedności. Doświadczamy bólu osób, które dzielą całe swoje życie, ale nie mogą dzielić zbawczej obecności Boga przy stole eucharystycznym. Uznajemy naszą wspólną odpowiedzialność duszpasterską za to, by zaspokoić to duchowe pragnienie i głód naszego ludu, aby być jedno w Chrystusie. Chcielibyśmy, aby ta rana w Ciele Chrystusa została uzdrowiona. Taki jest cel naszych dążeń ekumenicznych, które chcielibyśmy przyspieszyć, także poprzez odnowienie naszego zaangażowania w dialog teologiczny.

Modlimy się do Boga, aby katolicy i luteranie potrafili być razem świadkami Ewangelii Jezusa Chrystusa, wzywając ludzkość do słuchania i przyjmowania dobrej nowiny o odkupieńczym działaniu Boga. Modlimy się do Boga o natchnienie, zachętę i siły, abyśmy mogli razem pełnić posługę, umacniać ludzką godność i prawa, zwłaszcza ubogich, pracować na rzecz sprawiedliwości i odrzucenia wszelkich form przemocy. Bóg wzywa nas, byśmy byli blisko wszystkich, którzy pragną godności, sprawiedliwości, pokoju i pojednania. Dzisiaj domagamy się w szczególności położenia kresu przemocy i ekstremizmowi, które atakują wiele krajów i wspólnot oraz niezliczonych siostry i braci w Chrystusie. Wzywamy luteranów i katolików, by pracowali razem, przyjmując przybysza, przychodząc z pomocą tym, którzy są zmuszeni do ucieczki z powodu wojny i prześladowań oraz broniąc praw uchodźców i osób ubiegających się o azyl.

Bardziej niż kiedykolwiek zdajemy sobie sprawę z tego, że nasza wspólna służba w tym świecie musi obejmować stworzenie Boga, które cierpi na skutek eksploatacji i nienasyconej chciwości. Uznajemy prawo przyszłych pokoleń do cieszenia się Bożym światem z całym jego potencjałem i pięknem. Modlimy się o przemianę serc i umysłów, która zrodzi pełną miłości i odpowiedzialną troskę o stworzenie.

Jedno w Chrystusie

Przy tej radosnej okazji wyrażamy naszą wdzięczność braciom i siostrom reprezentującym różne światowe wspólnoty i społeczności, obecnym tutaj i łączącym się z nami w modlitwie. Kiedy odnawiamy nasze zobowiązanie, by od konfliktu dążyć do komunii, czynimy to jako części jednego Ciała Chrystusa, w które jesteśmy włączeni przez chrzest. Zachęcamy naszych ekumenicznych towarzyszy drogi, by przypominali nam o naszych zobowiązaniach i dodawali nam odwagi. Prosimy ich, by nadal za nas się modlili, aby razem z nami szli, by wspierali nas w przestrzeganiu modlitewnych postanowień, które dziś wyrażamy.

Apel do katolików i luteranów na całym świecie

Wzywamy wszystkie parafie i wspólnoty katolickie i luterańskie, by były śmiałe i kreatywne, radosne i pełne nadziei i by z zaangażowaniem szły dalej wspaniałą drogą, która ściele się przed nami. Bardziej niż przeszłe konflikty, Boży dar jedności między nami powinien kierować współpracą i pogłębiać naszą solidarność. Zbliżając się do Chrystusa w wierze, modląc się razem, słuchając siebie nawzajem, żyjąc miłością Chrystusa w naszych relacjach, my, katolicy i luteranie, otwieramy się na moc Trójjedynego Boga. Zakorzenieni w Chrystusie i dając o Nim świadectwo, ponawiamy nasze postanowienie, by być wiernymi głosicielami bezgranicznej miłości Boga do całej ludzkości.

Munib A. Younan        Franciszek

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama