Katechizować dorosłych, aby lepiej pomagać młodym

Abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański

Katechizować dorosłych, aby lepiej pomagać młodym

Nasza młodzież znajduje się dziś w niezwykle trudnej sytuacji. Z jednej strony jest ona o wiele za wcześnie rzucona w świat masowych informacji, wiedzy, odczuć, okazji do spotkań, a z drugiej strony, jest ona przez dorosłych pozostawiona samej sobie na drodze formacji.

Żadna epoka nie doświadczyła takiej wolności indywidualnej i zbiorowej jak ta, w której żyjemy my i nasza młodzież. Ale z tą wolnością nie wiąże się żadna obietnica na przyszłość, ponieważ starsze pokolenie porzuciło swoje zadanie w dziedzinie wychowawczej.

Stąd jednym z zasadniczych celów nowej ewangelizacji jest uświadomienie dorosłym — w szczególności tym, którzy oddalili się od Kościoła — odpowiedzialności za młode pokolenie. W tym winna dopomóc katecheza dorosłych. Skoro młode pokolenie zwykle konfrontuje swoją wiarę z wiarą dorosłych, ochrzczeni rodzice mogą na nowo — ze względu na miłość do swoich dzieci — stać się ich pierwszymi i niezbędnymi katechetami.

«Wspólnota wiary nie może uważać się za prawdziwie chrześcijańską, dopóki nie będzie w niej obecna katecheza obejmująca wszystkich, z jednoczesnym uznaniem katechezy dorosłych za centralną» (Katecheza dorosłych we wspólnocie chrześcijańskiej, 25).

Do tego zadania dorosłych rodziców winni przygotować dorośli katechiści; świadkowie wiary, przygotowani do pracy ewangelizacyjnej. Nie da się tego przeprowadzić bez pomocy wspólnot ewangelizacyjnych, które będą wspierać ewangelizowanych (tak dorosłych nieochrzczonych, którzy potrzebują doprowadzenia do spotkania z Chrystusem, jak i dorosłych ochrzczonych, którzy oddalili się od wiary lub mają braki w procesie chrześcijańskiego wtajemniczenia, wreszcie dorosłych ochrzczonych, szczerze pragnących pogłębienia swojej wiary).

Drogi docierania do osób dorosłych, które są pogubione i nie utożsamiają się z Kościołem, winny prowadzić nie przez parafię, gdzie się one nie pojawiają, ale przez środowiska, z którymi się identyfikują; bądź to przez wspólnoty (np. kamienica, kluby, szpitale, więzienia, schroniska dla matek z dziećmi, rodzice dzieci przygotowujących się do pierwszej komunii świętej lub do chrztu, rodzice bierzmowanych, miejsca ludzkiej aktywności), bądź przez kulturę (przedszkole, szkołę, uniwersytet, świat kultury, media).

Przygotowaniem katechistów — na wzór Chrystusa — zajmuje się u nas Szkoła Katechistów, która poprzez formację duchową, intelektualną, pastoralną, pedagogiczno-dydaktyczną przygotowuje dorosłych do ewangelizacji innych dorosłych na jednym z trzech poziomów katechezy dorosłych (w katechezie ewangelizacyjnej, katechezie uzupełniającej lub katechezie stałej).

Szkoła Katechistów odwołuje się do różnych form katechezy dorosłych (do katechezy systematycznej, sakramentalnej i okazjonalnej, katechezy ewangelizacyjnej, do ewangelizacji przez wspólnotę, przez kulturę, do katechezy w ruchach religijnych i stowarzyszeniach). Ta sytuacja przypomina znaną scenę z Ewangelii: «I przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili nosze, na których leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: 'Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy'» (Mk 2, 5).

opr. mg/mg