Po VI podróży apostolskiej Ojca Świętego do Polski

Konferencja Episkopatu Polski

PO PODRÓŻY APOSTOLSKIEJ OJCA ŚWIĘTEGO DO POLSKI

Komunikat z 289. Zebrania Plenarnego Episkopatu Polski

1. Biskupi polscy zgromadzeni na Zebraniu Plenarnym w Krakowie dnia 11 czerwca 1997 r., nazajutrz po zakończeniu wizyty apostolskiej Jana Pawła II w ojczyźnie, wyrażają Opatrzności Bożej pokorną podziękę za 46. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny we Wrocławiu i za dar tej pielgrzymki, a Ojcu Świętemu głęboką wdzięczność za obecność, posługę słowa Bożego i niezwykłe świadectwo wiary, tak spontanicznie przeżywane przez wiernych Kościoła i całe społeczeństwo polskie. Naszym doświadczeniem stało się to, co wyraża tekst pieśni kościelnej: «Niech ustaną wszelkie gniewy i spory, a pośrodku nas niech będzie Chrystus». Tę obecność Chrystusa odczuliśmy wszyscy. Świadectwo dane Chrystusowi wymaga od nas innego stosunku do wielu spraw życia prywatnego i publicznego, w którym w Polsce uczestniczymy.

2. Ojciec Święty Jan Paweł II pozwolił nam swą obecnością i słowem dostrzec autentyczne oblicze polskiej duszy, ukształtowanej na tradycji i na chrześcijańskich obyczajach kultywujących obecność Boga w każdym przejawie ludzkiej działalności i tworzących przestrzeń kultury, określającej naszą tożsamość, wyrosłą z chrześcijańskich korzeni. Dobitnie świadczą o tym nie tylko spotkanie z prezydentami siedmiu państw w Gnieźnie, poświęcone w dużej mierze problemom europejskim, ale także odwołanie się Ojca Świętego do tradycji praojców w Gnieźnie, Zakopanem, Krakowie i Krośnie.

Nauczanie Ojca Świętego, którego ośrodkiem był «Chrystus wczoraj, dziś i na wieki» (Hbr 13, 8), stanowi dla nas jednocześnie inspirację i drogowskaz ku przyszłości ożywionej chrześcijańską nadzieją, której źródłem jest wiara w obecność Trójjedynego Boga, w obliczu bliskiego już trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa.

3. Biskupi polscy dziękują za szczególny dar, zawarty w liście Ojca Świętego do nich samych. Znajdujemy w nim odniesienie się Ojca Świętego do podstawowych spraw, które są przedmiotem troski biskupów polskich w okresie wielkich i przełomowych przemian gospodarczych, kulturowych i politycznych. Przyjmujemy ten list jako ojcowskie wskazówki dla całej naszej duszpasterskiej troski. Wyrażamy gorące pragnienie, aby postawa życzliwości, zwykłej ludzkiej dobroci i otwartości, której doświadczyliśmy w tym błogosławionym czasie, stała się naszą codziennością.

4. Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do godnego przyjęcia Ojca Świętego w Polsce. Jesteśmy wdzięczni organizatorom, tak ze strony władz państwowych i samorządowych, jak i ze strony kościelnej. Dziękujemy wojsku, policji, służbom porządkowym różnego rodzaju, organizacjom społecznym i młodzieżowym, środkom społecznego przekazu. Nie chcemy w tym podziękowaniu pominąć nikogo. Niech Bóg wam wynagrodzi wasz trud.

5. Trwając w radości spotkania z Piotrem naszych czasów zwracamy się do wszystkich, by w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła, dnia 29 czerwca br., zgromadzili się na modlitwie w kościołach parafialnych i wyrazili Bogu wdzięczność za łaski otrzymane w czasie pielgrzymki i za posługę Ojca Świętego w Kościele i świecie.

Kraków, 11 czerwca 1997 r.
Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi obecni na Zebraniu Plenarnym