Informacja prasowa ambasadora Zakonu Maltańskiego

Informacja prasowa Vincenzo Manno, ambasadora Zakonu Maltańskiego w Polsce

Jestem niezwykle szczęśliwy przybywając do Polski po raz drugi, kraju szczególnie mi bliskiego, gdzie zachowałem dawne i cenne przyjaźnie i gdzie pełniłem nie tak dawno funkcje Ambasadora Italii (w latach 1988-1993). Przeżyłem wówczas jeden z najintensywniejszych i niezapomnianych okresów mojego życia.

Powracam dziś z wielkim wzruszeniem w roli, którą będę miał zaszczyt i honor pełnić jako Ambasador Suwerennego Wojskowego Zakonu Maltańskiego - instytucji o wielowiekowej historii i szczególnym prestiżu oraz chwalebnych tradycjach, która od blisko 200 lat ma swoją siedzibę w Rzymie a której korzenie sięgają jedenastego stulecia. Jego pełna nazwa brzmi Suwerenny Wojskowy Zakon św. Jana Jerozolimskiego Szpitalników zwany Rodyjskim i Maltańskim; rzeczą najbardziej istotną jest, że Zakon ten jest jedynym następcą Zakonu Szpitalników św. Jana Jerozolimskiego, uznanego jako taki przez Kościół katolicki w 1113 r.

Rycerze dali się poznać jako wielce żarliwi obrońcy chrześcijaństwa, broniąc Ziemi Świętej przez dwa stulecia; pod wpływem wydarzeń historycznych przenieśli się na Cypr a następnie na wyspę Rodos, ostatecznie na wyspę Maltę. W roku 1530 Cesarz Karol V dekretem ofiarował wyspę Zakonowi. Zakon pozostał na Malcie ponad dwieście lat, budując hospicja, szpitale, ośrodki pomocy, inicjował również badania naukowe.

Niesienie pomocy cierpiącym, bezdomnym, słabym pozostało głównym założeniem Zakonu aż po dzisiejsze czasy. Szczególny rozwój tego typu działalności przypada na lata 1962-1988, Wielkim Mistrzem był Fra' Angelo de Mojana, oraz na kolejne lata pod zarządem jego następcy, aktualnego 78. Księcia Wielkiego Mistrza Fra' Andrew Bertie, który jest pierwszym Anglikiem w historii Zakonu pełniącym tę funkcję.

Obecnie ich szpitale istnieją w ponad 110 krajach, prowadzą też leprozoria oraz ośrodki pomocy dla nieuleczalnie chorych.

Do Italii przybyli w 1798 r. po zajęciu Malty przez wojska napoleońskie - osiedlili się na Sycylii, następnie w Ferrarze i ostatecznie (w 1834 r.) dotarli do Rzymu (gdzie do chwili obecnej znajduje się ich siedziba w zabytkowym Pałacu Maltańskim); od tego czasu została przywrócona pierwotna struktura Zakonu. Następnie rozpoczęły swą działalność pierwsze Związki Narodowe Kawalerów w wielu krajach - pierwszy ukształtował się w Niemczech w 1859 r., w Wielkiej Brytanii w 1875 r. i we Włoszech w 1877 r. oraz kolejno w innych krajach. W Polsce Związek Kawalerów Maltańskich rozpoczął swą oficjalną działalność zaraz po odzyskaniu niepodległości w 1920 r.

Struktura Suwerennego Rycerskiego Zakonu Maltańskiego

Na czele Zakonu stoi Książę i Wielki Mistrz, którego mam wielki zaszczyt i honor reprezentować w Polsce i jego Listy Uwierzytelniające złożyłem na ręce Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej

Wielki Mistrz, którego wybór jest dożywotni, posiada tytuł Jego Wysokości (Eminentissimus) i powszechnie uznany jest jako Głowa Państwa. Panuje on z pomocą Suwerennej Rady składającej się z: Wielkiego Komandora, Wielkiego Kanclerza, Szpitalnika oraz Wielkiego Skarbnika. Jest też mianowany przez Papieża Kardynał, który posiada tytuł Kardynała — Patrona.

Zakon jest podmiotem prawa międzynarodowego, utrzymuje stosunki dyplomatyczne na tych samych zasadach jak inne państwa wspólnoty międzynarodowej - posiada ponad 90 Ambasad na świecie, jedną z nich mam zaszczyt kierować w Polsce, jak też Stałego Obserwatora przy ONZ i w jej wyspecjalizowanych strukturach jak UNESCO, FAO, PAM, WHO, UNHCR, UHCHR oraz przy Komisji Europejskiej, a także posiada swoje delegacje przy różnych innych organizacjach międzynarodowych.

Działalność Zakonu.

Równolegle do działalności politycznej i dyplomatycznej, Zakon prowadzi działalność opartą na fundamentalnych wartościach wiary katolickiej oraz wysoko humanitarną aktywność, która wynika z głębi Jego wiekowej tradycji o charakterze religijnym i szpitalniczym.

Trzeba przypomnieć o jeszcze innej działalności Zakonu Maltańskiego: jest to pomoc ratunkowa w wypadkach kataklizmów lub konfliktów zbrojnych - to opieka lekarska nad ofiarami i uchodźcami oraz rozprowadzanie środków sanitarnych i artykułów pierwszej pomocy. Aby spełniać te zadania Zakon jest członkiem zarządu międzynarodowego przy ONZ i Unii Europejskiej. Zakon również zapewniał pomoc medyczną dla Sił Pokojowych ONZ w byłej Jugosławii, w Afryce i obecnie w Afganistanie.

Jeśli chodzi o tę działalność w Polsce, kraju szczególnie bliskim Wielkiemu Mistrzowi, z sukcesem realizuje ją Związek Kawalerów Polskich, z którym pragnę blisko współpracować i utrzymywać jak najlepsze stosunki.

Na zakończenie chciałbym zwrócić uwagę na rzecz bardzo istotną. Trzeba mieć świadomość, że istnieją samozwańcze struktury, działające pod tą samą bądź podobną nazwą, z którymi Zakon i Ja, jako jego przedstawiciel, nie mamy absolutnie nic wspólnego. Ich działalność jest szkodliwa, powoduje dezorientację wykorzystując często brak informacji o prawdziwej strukturze i działalności Zakonu.

Mam nadzieję, że te moje uwagi przyczynią się do uświadomienia prawdy.

 

Vincenzo Manno

ambasador

 

 

Ambasador Vincenzo Manno
Życiorys

Urodzony 2.09.1937 r., otrzymał dyplom uniwersytecki w dziedzinie Nauk Politycznych na Uniwersytecie Rzymskim w 1959 r. Karierę dyplomatyczną rozpoczął w 1960 r.

Był konsulem w Barcelonie (kwiecień 1963 r.) a następnie pełnił liczne funkcje dyplomatyczne w Ambasadach Włoch w Warszawie, Wiedniu i Berlinie Wschodnim.

W latach 1979 — 1984 był Ministrem Ambasady przy Stolicy Apostolskiej i przy Suwerennym Wojskowym Zakonie Maltańskim. Następnie zdobył ważne doświadczenie zawodowe jako Ambasador Włoch na Kubie (luty 1984 — grudzień 1988) i w Warszawie (grudzień 1988 — luty 1993). To ostatnie stanowisko pozwoliło mu obserwować przejście Polski od ustroju socjalistycznego do dojścia do władzy "Solidarności".

W latach 1993 — 1994 uczestniczył jako Przedstawiciel włoskiego Przewodnictwa Komisji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (K.B.W.E) oraz w mediacjach podczas kryzysu abchaskiego w Gruzji.

Przewodniczący Komisji do spraw rewizji Układu z Osimo z Chorwacją i Słowenią (grudzień 1993 — lipiec 1997).

Ambasador Włoch przy Organizacjach Międzynarodowych w Wiedniu (1997 — 2001).

Jest żonaty od 1973 r. z Elżbietą Modrzewską. Mają dwie córki.

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama