Zasada pomocniczości

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Zasada pomocniczości

Zasada stale popierana przez społeczną naukę Kościoła: decyzje i czynności, które z natury rzeczy przynależą niższemu stopniowi władzy, nie powinny być podejmowane ani wykonywane na szczeblu wyższym. W życiu społecznym i obywatelskim oznacza to na przykład, że centralne władze państwowe nie powinny bez konieczności interweniować w działalność szczebli niższych. Sobór Watykański II odwołał się do zasady pomocniczości, kiedy się zajmował współpracą międzynarodową w sprawach gospodarczych (GS 85-86) i kiedy wskazywał na granice odpowiedzialności państwa za wychowanie (GE 3, 6). Wewnątrz Kościoła zasada pomocniczości była teoretycznie, chociaż nie zawsze w praktyce, stosowana w wielu posoborowych reformach. Zob. Kościół i państwo, społeczna nauka Kościoła, wychowanie.

opr. mg/mg