Semipelagianie

Hasło z "Leksykonu pojęć teol. i kośc." (WAM 2002)

Semipelagianie

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002



Semipelagianie

Pogląd wywodzący się od św. Jana Kasjana z Marsylii (ok. 360-435), św. Wincentego z Lerynu (zm. przed 450) i innych mnichów z południowej Francji, według którego ludzie mogą zrobić pierwszy krok ku Bogu bez pomocy łaski Bożej. Wprawdzie uważając, że to łaska jest niezbędna do zbawienia, odrzucali oni pelagianizm, mimo to twórcy semipelagianizmu (tak ten ruch nazwano pod koniec XVI wieku) czynili tak przynajmniej częściowo z powodu swego sprzeciwu wobec krańcowej odmiany przeznaczenia głoszonej przez św. Augustyna z Hippony (354-430). Ostatecznie semipelagianizm został potępiony na Drugim Synodzie w Oranges (529); niestety dokumenty tego synodu, przez wieki zapomniane, poznano znowu dopiero pod koniec XVI wieku. Oficjalna nauka Kościoła, chociaż w poglądach na łaskę szła śladami św. Augustyna (zob. DH 370-397, 2004-2005, 2618, 2620; ND 373-378, 396-397, 1989/4-5), nigdy nie poparła jego interpretacji przeznaczenia. Zob. antropologia, łaska, pelagianizm, przeznaczenie.

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama