Pareneza

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Pareneza

(gr. „zachęta, upomnienie”) Przepowiadanie mające na celu zbudowanie wspólnoty przez praktyczne zalecenia lub ostrzeżenia. W jedynym miejscu w Nowym Testamencie, w którym pojawia się to słowo, św. Paweł „doradza” załodze miotanego burzą okrętu w drodze na Maltę (Dz 27, 9, 22). On sam, św. Piotr i św. Barnaba „zachęcają” różnych słuchaczy (Dz 2, 40; 11, 23; 14, 22). Parenetyczne ustępy pojawiają się w listach św. Pawła (zob. Rz 6, 1-4; 1 Kor 5, 7-8; Kol 3, 1-4), czasami jako wykazy uczynków cnotliwych (np. Rz 12, 1-21) albo wad (Rz 13, 13). Pareneza może być ogólna (jak to bywa pod koniec większości listów św. Pawła) albo skierowana na poszczególne sprawy (1 Kor 11, 17-22. 27-34). Zob. teologia moralna.

opr. mg/mg