Kwietyzm

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Kwietyzm

(z łac. „quies = pokój, spokój”) Szkoła duchowości założona przez Michała de Molinosa (ok. 1640-1697), który głosił konieczność całkowitego oddania się Bogu, co zmniejszało ludzką odpowiedzialność i zwalniało od zewnętrznych praktyk religijnych jako zbytecznych. W roku 1687 de Molinos został potępiony przez swojego dawnego przyjaciela, Innocentego XI (papieża w latach 1676-1689) (zob. DH 2201-2269; ND 2007). O sprzyjanie kwietyzmowi oskarżano też sławną mistyczkę, Madame Guyon (1648-1717) oraz czołowego pisarza z zakresu duchowości, Franciszka de Salignac Fénelona, arcybiskupa Cambrai (1651-1715), którego potępił Innocenty XII w roku 1699 (DH 2340-2374). Zob. duchowość.

opr. mg/mg