Homilia

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Homilia

(gr. „przebywanie razem”, „rozmowa”; stąd: przemawianie podczas zgromadzenia, kazanie) Pierwotnie wyjaśnianie Pisma Świętego podczas sprawowania chrześcijańskich nabożeństw — zwyczaj wywodzący się z podobnych praktyk stosowanych w synagogach żydowskich (zob. Łk 4, 16-22; Dz 13, 15). Z czasem wyrazem tym zaczęto oznaczać kazania, jakie biskupi wygłaszali do swoich wiernych. Homiliaria to zbiory homilii Ojców Kościoła, którymi się posługiwano podczas Liturgii Godzin. Zazwyczaj przez homilię rozumie się kazanie wygłoszone podczas Mszy św. po odczytaniu Ewangelii; jej celem jest rozwinięcie wiary chrześcijańskiej i wyprowadzenie wskazówek dla życia przez objaśnienie wcześniej przeczytanych tekstów Pisma Świętego. W niedziele i ważne dni świąteczne nie powinno się homilii opuszczać; poleca się ją także w dni powszednie, zwłaszcza w Adwencie i w Wielkim Poście (CIC 767; CCEO 614). Zazwyczaj podczas Mszy św. homilię głosi biskup, kapłan lub diakon. Ponieważ Chrystus jest obecny nie tylko w sakramentach, ale także w Słowie Bożym (DV 24), Sobór Watykański II zachęca do głoszenia homilii, kiedy tylko udzielane są sakramenty. Homilie wymagają głębokiego zżycia z Pismem Świętym i powinny wywoływać chęć słuchania słowa Bożego. Zob. Biblia, kazanie, teologia pastoralna.

opr. mg/mg