Radość mądrości

Nikt nie ma obowiązku być mądrym i szczęśliwym.

Kto nie postępuje zgodnie z mądrym myśleniem, ten zaczyna myśleć zgodnie z niemądrym postępowaniem.

Mądrość to wykorzystanie inteligencji, wiedzy i wykształcenia po to, by kochać.

Społeczeństwo informacyjne opiera się na wymianie najnowszej wiedzy o świecie oraz najstarszych mitów o człowieku.

Mile brzmiące hasła cynicznych ideologii okazują się okrutne, gdy tylko pokażemy ich praktyczne konsekwencje.

Człowiek mądry ciągle poszukuje prawdy, a człowiek naiwny myli prawdę z własnymi przekonaniami.

Porażka w postępowaniu zaczyna się od porażki w myśleniu.

Współczesny człowiek coraz lepiej rozumie świat wokół siebie i coraz mniej rozumie samego siebie.

Mądrość to rozumienie, że nie da się oddzielić naszych czynów od ich naturalnych konsekwencji.

Najbardziej bezlitosny złodziej to człowiek, który okrada samego siebie z miłości i wolności.

Łatwiej zmienić myślenie niż postępowanie.

Mądrość to dobieranie dla każdego człowieka najlepszej dla niego formy miłości.

Ludzie pobożni mają trudności ze zrozumieniem własnej religii, a inteligentni - ze zrozumieniem siebie.

Mądrością Ewangelii zdumiewają się tylko ci, którzy wypływają na jej głębię.

Los człowieka nie zależy od wykształcenia, lecz od mądrości.

Wypływać na głębię to coraz lepiej rozumieć Boga i człowieka oraz coraz mocniej łączyć miłość do Boga z miłością do człowieka.

Najgroźniejsze dla człowieka jest tchórzostwo w obliczu prawdy o samym sobie.

Kto ma „liberalne” poglądy, ten przyznaje, że jest mu obojętne to, czy żyje w świecie faktów czy też w świecie fikcji.

Troska o ludzi zaczyna się od troski o zrozumienie człowieka.

Żeby otrzymać szóstkę w szkole, wystarczy myśleć, ale żeby otrzymać szóstkę w życiu, trzeba kochać.