Zarys wiary: Społeczeństwo i państwo

Kwestia z "Zarysu wiary", katechizmu wydanego przez Związek Katechetów Niemieckich w 1980 r.


SPOŁECZEŃSTWO I PAŃSTWO

Szeroko rozpowszechnione jest mniemanie, że kto regularnie uczęszcza do Kościoła i w życiu prywatnym stosuje się do wskazań Ewangelii, jest dobrym chrześcijaninem. Wielu chrześcijan nie dopuszcza myśli, że miłość bliźniego obejmuje również odpowiedzialność za państwo i społeczeństwo. Chrześcijanie ci żyją niejako w podwójnej moralności: uważają, o że miłość bliźniego odnosi się tylko do sfery prywatnej, natomiast życie społeczne, polityczne i zawodowe podporządkowują bezwzględnej walce o własne korzyści.

Kto bierze poważnie przykazanie miłości bliźniego, wie, że obowiązuje ono wszędzie. Dlatego chrześcijanie muszą ponosić odpowiedzialność za ludzkie stosunki w społeczeństwie i państwie oraz występować w obronie wolności i powszechnego prawa do współdecydowania. Muszą się troszczyć o system gospodarczy służący wspólnemu dobru i pomagać w tym, aby zapanował pokój, a usunięta została przemoc. Wymaga to ich działania w grupach społecznych, organizacjach politycznych i związkach zawodowych. Katolicy reprezentują w nich zasady nauki społecznej Kościoła, który z przykazania miłości bliźniego wyciąga konkretne wnioski co do społecznego i politycznego porządku. Chrześcijaninowi chodzi przy tym nie o przyznanie mu racji w polemikach, lecz o godność człowieka, której broni.

Obowiązkiem chrześcijan jest także przeciwdziałanie zbiurokratyzowaniu wielu przejawów życia społecznego i politycznego, a także przeciwstawianie się, pojawiającym się często, zmechanizowaniu i bezduszności form pomocy społecznej - wynaturzeniu pięknych chrześcijańskich idei służenia bliźnim.

Wiara nie może niczego przekreślać w świecie:
Niedostrzeganie świata nie pomaga nam w drodze do Boga.
Wpatrywanie się w świat nie zbliża do Niego. Ale kto widzi świat w Nim, ten znajduje się przy Nim.

Encykliki społeczne (grec. enkyklikós = ogólny): Papieskie pisma skierowane do całego Kościoła albo do wszystkich ludzi dobrej woli, w których przedstawione są poglądy Kościoła w sprawach społecznych lub gospodarczych.

Walka klasowa: Walka między grupą panującą a grupą wyzyskiwaną. Słowo to (używane również w urzędowych dokumentach kościelnych) oznacza sytuację istniejącą w wielu krajach. Kościół przez swą naukę społeczną - w przeciwieństwie do teorii marksistowskiej, która zakłada walkę klas - usiłuje łagodzić napięcia między „klasami” przy pomocy pokojowych środków i przyczyniać się do poprawy warunków życia pokrzywdzonych warstw społecznych.

Rewolucja:Rewolucja: Gwałtowny przewrót systemu państwowego. Papież Paweł VI powiedział: &#8222Bunty i powstania - poza przypadkiem oczywistej l długotrwałej tyranii, naruszającej podstawowe prawa osoby ludzkiej i przynoszącej ciężką szkodę dobru ogólnemu Jakiegoś kraju - rodzą nowe krzywdy, powodują nowe nierówności, pobudzają ludzi do nowego przelewu krwi. Nie można istniejącego już zła zwalczać takim sposobem, który by powodował jeszcze większą klęskę” (Encyklika o popieraniu rozwoju ludów - Populorum progressio, 31). Kościół biorąc pod uwagę problemy, które niesie ze sobą rewolucja - zaleca w sytuacjach, kiedy zmiany są konieczne, stosowanie metod wykluczających użycie siły. Metody te mogą okazać się bardzo skuteczne, wymagają jednak wiele odwagi i zdyscyplinowania.


opr. mg/lb

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama