Czarownicy, wróżbici i zaklinacze duchów

Bernard Gui

Księga inkwizycji

Podręcznik napisany przez inkwizytora Bernarda Gui

ISBN: 83-7097-941-6

wyd.: WAM 2006

Czarownicy, wróżbici i zaklinacze duchów

Wielorakie, częste i zgubne kacerstwo czarnoksięstwa, wróżbiarstwa i zaklinania duchów spotkać można w różnych krajach i okolicach, a to stosownie do rozmaitych urojeń i wymysłów ludzi zabobonnych, którzy zajmują się kacerskimi duchami i demonicznymi praktykami.

Pytania do czarowników, wróżbitów i zaklinaczy duchów

Czarownika, wróżbitę czy zaklinacza duchów należy przy przesłuchaniu zapytać o to, jakie i ile zna osobiście magicznych sztuczek, wróżb i zaklęć i od kogo ich się nauczył.

Dalej — wchodząc w szczegóły — należy mieć na względzie samą osobę i jej pozycję społeczną, nie wszystkim albowiem zadaje się w ten sam sposób te same pytania, inaczej bowiem przesłuchuje się mężów, a inaczej niewiasty. Tak zatem można będzie formułować pytania:

co wiedzą lub wiedzieli o dzieciach czy niemowlętach, które miały zostać zaczarowane lub odczarowane, i co z nimi czynili;

dalej, (co wiedzą) o zgubionych czyli potępionych duszach;

dalej, o uwięzieniu rozbójników;

dalej, o zgodzie lub niezgodzie małżonków;

dalej, o zapłodnieniu niepłodnych;

dalej o tym, co dają do spożycia — włosy i pazury, i rozmaite inne rzeczy;

dalej, o kondycji dusz zmarłych;

dalej, o przepowiadaniu przyszłych zdarzeń;

dalej, o czarodziejkach, które zowią dobrymi wróżkami i które wedle ich słów pojawiają się nocą;

dalej, o rzucaniu uroków z pomocą owoców, ziół, pasów i innych;

dalej, kogo nauczył czarować albo rzucać uroki i zaklinać i od kogo takich zaklęć się nauczył albo je słyszał;

dalej, o uzdrawianiu chorób za pomocą odczyniania uroku czy zaklęć;

dalej, o zbieraniu ziół na kolanach z twarzą zwróconą ku wschodowi i z Modlitwą Pańską na ustach;

dalej, o nakładaniu obowiązku pielgrzymek, mszy, ofiar w postaci świec i dawania jałmużny;

dalej, o wykrywaniu popełnionych kradzieży lub znajdowaniu ukrytych rzeczy.

Dalej należy osobliwie rzetelnie badać, co wiedzą oni o wszelakim zabobonnym, pozbawionym szacunku czy świętokradczym postępowaniu z sakramentami Kościoła, a osobliwie z sakramentem Ciała Chrystusa, takoż co się tyczy nabożeństw i miejsc świętych;

dalej, o zatrzymywaniu hostii albo kradzieży krzyżma, czyli świętego oleju z kościoła;

dalej, o wizerunkach z wosku czy innych, które zanurzano w święconej wodzie, jak je zanurzano i w jakim celu albo z jakim skutkiem;

dalej, o laniu ołowiu, sposobie i celu tej praktyki;

dalej, od kogo czegoś takiego się nauczył albo o tym słyszał;

dalej, od kiedy coś takiego praktykował;

dalej, kto i ilu do niego przychodziło, aby zasięgnąć rady, zwłaszcza w ciągu tego roku;

dalej, czy coś takiego zostało mu kiedyś zabronione i przez kogo, czy się tych praktyk wyrzekł i obiecał, iż nigdy więcej czegoś takiego czynił, czyli czegoś takiego praktykował nie będzie;

dalej, czy wierzył, iż rzeczywiście jest tak, jak tego uczył innych;

dalej, jakie korzyści czy podarunki, czy dary za to uprzednio lub następnie otrzymał.

opr. aw/aw