Międzyreligijne spotkanie w Rzymie

U schyłku drugiego milenium przedstawiciele 20 różnych wyznań i religii przybyli do Rzymu by wziąć udział w spotkaniu międzyreligijnym zorganizowanym przez Papieską Radę ds. Dialogu Międzyreligijnego. Wszystkich uczestników zgromadziła w tych dniach (od 24 do 28 października) troska o wspólne poszukiwanie dróg ku przyszłości pełnej pokoju i ludzkiej solidarności. Temat wiodący tego spotkania brzmiał: „U progu trzeciego tysiąclecia współpraca między różnymi religiami”.

Uczestnicy spotkania międzyreligijnego po dwóch dniach refleksji w auli synodalnej w Watykanie udali się z pielgrzymką do Asyżu. Po zakończeniu pielgrzymki powrócili oni do Wiecznego Miasta by następnego dnia — przeżywanego jako dzień postu i modlitwy — kontynuować przed południem obrady. Natomiast po południu miało miejsce wydarzenie podobne do tego, które pamiętamy z Asyżu sprzed trzynastu laty. Tym razem wyznawcy różnych religii zgromadzili się na modlitwie w różnych miejscach w pobliżu bazyliki św. Piotra, np. muzułmanie modlili się w jednej z sal budynku Rozgłośni Watykańskiej. Po modlitwie uczestnicy spotkania udali się na plac św. Piotra gdzie o godz. 17.30 przybył również Ojciec Święty. Byli też obecni m.in.: kard. Roger Etchegaray, przewodniczący Komitetu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000; kard. Francis Arinze, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego; kard. Bernard Gantin, dziekan Kolegium Kardynałów; kard. Achille Silvestrini, prefekt Kongregacji dla Kościołów Wschodnich, kard. Edward Idris Cassidy, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, abp Crescenzio Sepe, sekretarz generalny Komitetu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Jan Paweł II wysłuchał świadectw przedstawicieli różnych religii (2 katolików ze Wspólnoty św. Idziego i z ruchu Focolari, anglikanina, rabina z Paryża, muzułmanina i hinduisty). Świadectwa te wypowiadane w imieniu milionów braci i sióstr wyrażały pragnienie pokoju, przebaczenia, pojednania, solidarności i miłości „w duchu Asyżu”. Towarzyszący śpiew w wykonaniu „Gen Rosso”, chóru rzymskiej wspólnoty żydowskiej „Ha-Kol”, połączonego chóru chrześcijańsko-muzułmańskiego pomagał w refleksji nad usłyszanymi treściami.

Papież przemawiając do uczestników spotkania międzyreligijnego wskazał na rozdźwięk istniejący między wielkim postępem technologicznym w świecie a postępem moralnym i duchowym, na rosnącą przepaść między bogatymi a biednymi zarówno na płaszczyźnie indywidualnej jak i całych narodów, na brak wspólnej woli by przezwyciężyć skandaliczne nierówności i umożliwić wszystkim ludziom korzystanie z ziemskich dóbr, na konflikty i wojny wybuchające wewnątrz narodów, których ofiarą padają najsłabsi. Ten kryzys cywilizacji — kontynuował Jan Paweł II — może być przezwyciężony jedynie przez cywilizację miłości opartą na uniwersalnych wartościach pokoju, solidarności, sprawiedliwości i wolności. „Niektórzy twierdzą — powiedział Ojciec Święty — jakoby religie zamykały drogę ludzkości do prawdziwego pokoju i szczęścia. Jako ludzie religii mamy obowiązek ukazywać, że tak nie jest. Jakiekolwiek wykorzystywanie religii dla uzasadnienia przemocy jest nadużywaniem religii. Religia nie jest i nie może stać się pretekstem do konfliktu, szczególnie wówczas, gdy tożsamość religijna pokrywa się z kulturową i etniczną. Religie i pokój nawzajem się wspierają.” Papież wezwał do pielęgnowania kultury dialogu tak w życiu indywidualnym jak i całych wspólnot i do dawania osobistego świadectwa. I chociaż już dają się zauważyć pewne płaszczyzny wspólnych działań, np. w obronie nienarodzonych, praw kobiet i dzieci, to trzeba by było ich jeszcze więcej. Ojciec Święty zachęcił zebranych by większy wzajemny szacunek i rosnące zaufanie prowadziły do coraz skuteczniejszych i lepiej skoordynowanych działań na rzecz rodziny ludzkiej.

Kard. F. Arinze przeczytał w obecności Ojca Świętego niektóre fragmenty wstępu do deklaracji końcowej rzymskiego spotkania międzyreligijnego. W deklaracji wyrażono świadomość problemów we współczesnym świecie, a równocześnie — jak napisano na zakończenie — zawarto w niej przesłanie nadziei. Wiemy, że problemy świata są tak wielkie, iż nie możemy ich rozwiązać sami, dlatego istnieje pilna potrzeba współpracy międzyreligijnej — czytamy w deklaracji. Dokument wyraża też przekonanie, że taka współpraca nie wymaga od nikogo wyrzeczenia się własnej tożsamości i musi się opierać na odrzuceniu fanatyzmu, ekstremizmu i wzajemnych antagonizmów. Podkreślono znaczenie jakie dla wzajemnego zrozumienia ma wychowanie. Wymaga ono poparcia dla rodziny jako podstawowej komórki społeczeństwa, troski o życie duchowe, obiektywnego przedstawiania innych religii. W duchu jubileuszu wezwano do wzajemnego przebaczenia krzywd i do pojednania.

Na zakończenie wieczornego spotkania kilkanaście tysięcy osób zebranych na placu św. Piotra zapaliło świece i wymieniło znak pokoju jako wyraz braterstwa i zgody.

(Na podstawie informacji z serwisu Polskiej Sekcji Radia Watykańskiego)