Adwent Maryi

ks. Tomasz Jelonek

ADWENT MARYI

Zanim Maryja rozpoznała plan Boży względem Jej osoby, uczestniczyła w oczekiwaniu, które stało się udziałem całej ludzkości, wołającej z utęsknieniem: Spuśćcie nam na ziemskie niwy Zbawcę z niebios obłoki.

Wraz z Maryją łączymy się szczególnie w okresie Adwentu, kiedy sięgamy do biblijnych zapowiedzi, które wiążą się z Maryją. W słowach Księgi Rodzaju, opowiadającej o  upadku człowieka i  wyroku, jaki Bóg wydał wtedy na węża — kusiciela oraz w zapowiedzi proroka Izajasza odnajdujemy Tę, przez którą Zbawiciel przyjdzie na świat, aby dokonać naprawy zła i pozostać z ludźmi jako Emmanuel, to znaczy Bóg z nami.

Pierwsi ludzie otrzymali od Boga zakaz spożywania owocu z drzewa, które rosło w środku ogrodu. Wąż jednak przekonał niewiastę, że owoce tego drzewa są dobre do jedzenia i nadają się do zdobycia wiedzy. Dlatego wraz z  mężem sięgnęła po owoc, a  gdy go zjedli, przekonali się, że są nadzy. To symboliczne opowiadanie poucza nas o wolności i odpowiedzialności moralnej człowieka. Bóg obdarzył go tymi właściwościami ludzkiej natury, ale dlatego człowiek musiał sam zdecydować, czy przyjmie plan Boży, czy go odrzuci. Pokusa, której człowiek uległ, była dążeniem do autonomii moralnej, człowiek chciał sam decydować o tym, co jest złe i co jest dobre. Takie roszczenia zawsze kończą się klęską, zakwestionowanie prawa Boga do decydowania o  dobru moralnym prowadzi do ogołocenia człowieka i dysharmonii w całej jego rzeczywistości. Symbolizują ten stan odkrycie nagości i lęk przed Bogiem.

Bóg jednak nie opuścił człowieka i  zapowiada odmianę zaistniałej sytuacji. Wypowiadając wyrok na węża, oznajmia: Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę. Słowa te w pierwszym rzędzie odnoszą się do pierwszej kobiety i całego jej potomstwa, które z postanowienia Bożego powinno sprzeciwiać się kusicielowi. W dalszym jednak planie rysuje się postać szczególnego Potomka i Jego Matki. To Chrystus zmiażdży głowę szatana, a  obok Niego stać będzie Jego Matka — Maryja.

Fragment pochodzi z książki: ks. Tomasz Jelonek Rozważania maryjne ISBN: 978-83-7720-340-8 wyd.: Wydawnictwo PETRUS 2015

Prorok Izajasz przemawia do króla Achaza, który lęka się skierowanej przeciw sobie koalicji. Prorok oznajmia, że wrogowie niczego nie osiągną, a król judzki może poprosić Boga o znak Jego łaskawości i opieki. Król odmawia proszenia o znak, zdając sobie sprawę z tego, że zwrócenie się do Boga wymaga przede wszystkim nawrócenia, którego królowi brakuje. Wtedy prorok zapowiada znak w imieniu samego Boga. „Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel”. Tradycja biblijna zrozumiała tę zapowiedź jako ukazanie przyszłej Matki Mesjasza.

W klimacie tych treści biblijnych musiała uczestniczyć Maryja, czekająca na chwilę swego zwiastowania, gdy Bóg objawi Jej życiowe zadanie. Chciejmy szczególnie zobaczyć Ją jako Tę, która przewodzi nam w walce z szatanem, a także jako Niepokalaną Dziewicę — Matkę, przynoszącą nam Jezusa, który jako Bóg z nami może rozproszyć wszystkie ciemności naszego życia osobistego i społecznego. Trzeba jedynie Go przyjąć przez nasze nawrócenie.

opr. ab/ab