Być świadkiem nawrócenia

Tym razem się nie udało, ale następnym razem zawezmę się w sobie i już przestanę grzeszyć. Będę pracował nad sobą tak długo, aż mi się wreszcie przestanę popełniać zła.

I tak całe życie, a niestety prawda jest okrutna i ciągle mi się nie udaje być świętym i doskonałym. Chciałbym tak posłuchać wreszcie św. Jana, który pisze w liście:

Dzieci moje, piszę do was, żebyście nie grzeszyli.

Niestety, jestem człowiekiem grzesznym.

Jak dobrze, że św. Jan dodał jeszcze kolejne zdanie:

Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika u Ojca – Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata.

Nie ma co skupiać się zanadto na własnych grzechach i na samodoskonaleniu. Sam siebie nie zbawię – i bardzo dobrze. Trzeba raczej zwrócić uwagę na Jezusa. ON osobiście nas do tego zachęca:

Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam.

Ja jestem – To zachwycające, że Jezus przedstawia się tym samym imieniem, które Bóg objawił Mojżeszowi w gorejącym krzewie.

Ja jestem – oznacza również dla mnie tu i teraz, że Jezus zmartwychwstały, że Bóg jest obecny w moim życiu.

Panie, oświeć mój umysł, aby rozumiał, że w Twoje imię jest głoszone nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. I abym był tego świadkiem w moim życiu – dla siebie i innych.

Alleluja!

Andrzej Cichoń

Rozważanie napisane na niedzielę 15. 04. 2018 r.

opr. ac/ac