Jezu, kochasz mnie?

Ks.  Dariusz  Borowiec

JEZU,  KOCHASZ  MNIE?

dla  gimnazjum

Cel  dydaktyczny:  przypomnienie podstawowych potrzeb duchowych człowieka, ze szczególnym podkreśleniem potrzeby miłości i żywej obecności drugiej osoby, zapoznanie z nauką o Najświętszym Sercu Pana Jezusa.

Cel  wychowawczy:  formowanie postawy ufności Sercu Jezusowemu, kształtowanie postawy otwarcia na wszelkie dowody miłości ze strony drugiego człowieka, a także kształtowanie potrzeby obdarzania drugiej osoby miłością.

Pomoce:  Pismo Św., obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, świece, muzyka refleksyjna, małe serca z cytatem ewangelicznym, przezrocza.

Metody:  dominuje forma przeżyciowa, skłaniająca uczniów do refleksji nad samym sobą, słoneczko, wykład, praca z tekstem, praca w grupach.

PRZEBIEG  KATECHEZY

I.  MODLITWA

(Wytworzyć refleksyjny nastrój, wykorzystać podkład muzyczny, zapalić świecę, Pismo św. umieścić na honorowym miejscu).

Panie, jesteśmy młodzi, a już tak wielu z nas nie wie, jak żyć.
Utul nasze obolałe serca....

Psalm 31: "Błaganie w ucisku i dziękczynienie"

Panie, do Ciebie się uciekam; niech nigdy nie doznam zawodu...
Ty jesteś dla mnie skałą i twierdzą...
Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie, mówię: "Ty jesteś moim Bogiem"...
Bądźcie mocni i mężnego serca,
wszyscy, którzy pokładacie ufność w Panu!

II.  WPROWADZENIE

Drodzy młodzi Przyjaciele. Patrząc na świat, patrząc każdy na swoje życie, można dojść do wniosku, że wokół nas jest wiele smutku i nieszczęść. A Ty? Czy Ty jesteś szczęśliwy? Dlaczego tak mało się uśmiechasz? Dlaczego często jesteś sam? Gdzie Twoi koledzy? Z kim ostatnio rozmawiałeś, komu się zwierzałeś? Czy Ty jesteś szczęśliwy? (uczniowie trwają przez chwilę w refleksyjnym nastroju).

Metoda słoneczko: umieszczamy na środku sali napis szczęście. Każdy z uczniów - mając do dyspozycji trzy, cztery karteczki - zapisuje na nich skojarzenia dotyczące szczęścia.

Podsumowanie: dominujące określenia to miłość, zaufanie, pomoc, drugi człowiek.

III.  ROZWINIĘCIE

Prezentacja przezroczy przedstawiających ludzi młodych:

• szczęśliwych, uśmiechniętych, w obecności drugich osób,
  
• nieszczęśliwych, smutnych, zamyślonych, przygnębionych.
  

Jeśli nie dysponujemy przezroczami, można przygotować wystawę zdjęć zgromadzonych wraz z uczniami. Przezrocza również powinny być zgrupowane wokół tematów: szczęście i nieszczęście.

Zapraszamy uczniów do podzielenia się swoimi odczuciami: Z którym przezroczem, ilustracją masz skojarzenia? Dlaczego? (tutaj jest miejsce na świadectwo katechety, ukazujące drogi ludzkich zmagań na drodze prowadzącej do szczęścia po Bożemu pojmowanego).

Uczniowie zastanawiają się nad przyczynami szczęścia i jego braku w życiu swoim i innych ludzi. Od czego uzależnione jest szczęście? Pytanie młodego człowieka, które jest dla niego fundamentalne, wołanie o miłość: Powiedz, kochasz mnie? (umieszczamy to zdanie na tablicy).

Katecheta: Człowiek chce być kochany, potrzebuje miłości, jak powietrza, wody, chleba.

Jest jednak Ktoś, kto potrafi pokochać miłością nad życie każdego człowieka, nawet tego, o którym już nikt nie pamięta, który ma na swym koncie największe przestępstwa świata, którego imię wymazane z pamięci innych ludzi. Ten Ktoś oddał życie za człowieka niczego nie oczekując w zamian. Jego zapytaj: Powiedz, kochasz mnie? (w tym momencie nauczyciel pyta uczniów: Kto chce poznać tę Osobę o największym Sercu świata? Wskazany uczeń odkrywa zasłonięty przed uczniami piękny obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ustawia przed obrazem bukiet kwiatów, zapala świece).

Wykład: Historia obrazu Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Św. Małgorzata Maria Alacoque urodziła się we Francji, a będąc jeszcze dzieckiem poświęciła swe serce Sercu Jezusa. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Wizytek w Paray-le-Monial w Paryżu, gdzie była wzorową zakonnicą. Ją to wybrał Zbawiciel, aby w szeregu objawień przedstawić jej Swe Serce kochające ludzi i spragnione miłości. W 1675 r. objawił się jej Chrystus Pan i poprosił, aby ustanowiono święto liturgiczne ku czci Jego Serca w piątek po oktawie Bożego Ciała na przebłaganie za oziębłość ludzką i za zniewagi wyrządzone Mu w Sakramencie Miłości. Początkowo Małgorzata nie znalazła zrozumienia u sióstr, przechodziła chwile zwątpień, pokus, zarozumiałość. W końcu wyszła zwycięsko z tej walki. Kościół uznał nabożeństwo do Serca Pana Jezusa, a ją wyniósł do godności świętej.

Wpatrując się w najpiękniejsze Serce, które aż kipi z miłości, cierpiące z miłości do ciebie, do nas, wsłuchajmy się w słowa Pana Jezusa (włączmy refleksyjną muzykę).

• Moje Boskie Serce płonące tak silną miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie je rozlewać za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi skarbami.
  
• To nabożeństwo jest ostatnim wysiłkiem miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w tych ostatnich czasach.
  
• Rok 1674. Św. Małgorzata relacjonuje: Modliłam się przed Najświętszym Sakramentem, ukazał mi się wówczas Pan Jezus jaśniejący chwałą, ze stygmatami pięciu ran, błyszczącymi jak słońce. Z Jego świętej postaci biły promienie, a z piersi płomienie jakby z ogniska gorejącego. Pan Jezus rozwarł swoją pierś i ukazał swe miłujące i najbardziej uwielbienia godne Serce, które było źródłem tych promieni. Wtedy Jezus powiedział: Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, a w zamian za to otrzymuje wzgardę i zapomnienie. Ty przynajmniej staraj się mi zadośćuczynić, o ile to będzie w twojej mocy, za ich niewdzięczność.
  
• Dlatego żądam, żeby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto na uczczenie mojego Serca i wynagrodzenie mi przez Komunię św. i inne praktyki pobożne za zniewagi, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję, że Serce moje wyleje hojne łaski za tych wszystkich, którzy w ten sposób Sercu memu oddadzą cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia.
  

Piosenka: "O Jezu cichy i pokorny..."

"Mówisz o miłości" z repertuaru grupy Sega Band.

Praca z Pismem św.: Indywidualnie bądź w grupach uczniowie wyszukują odpowiednie fragmenty i zastanawiają się, jakie prawdy dotyczące potrzeby szczęścia, miłości adresowane są do współczesnego młodego człowieka:

Odpowiedzi uczniowie zapisują na rozdanych różnokolorowych kartkach, w kształcie serca, które następnie przyczepiają tworząc wielkie serce otaczające obraz Serca Jezusa.

IV.  UTRWALENIE

Uczniowie odczytują odpowiedzi na pytanie, dzielą się przeżyciami związanymi z szukaniem odpowiedzi na postawione pytania.

Katecheta: Potrzeba miłości jest wkomponowana w każdego człowieka. Czy chcesz być kochany, Tomku, Kasiu? Jesteśmy szczęśliwi, kiedy nas kocha świat, rodzice, sympatia... Ale miłość ludzka jest miłością niedoskonałą. Ile razy zwątpiłeś w szlachetność uczuć, wierność twej sympatii? A jak wygląda twoja przyjaźń, nic jej nie naruszyło, nic nie osłabiło? A relacje z rodzicami? Serce człowieka woła o miłość: prawdziwą, bezinteresowną, nie oceniającą, wielką, łamiącą wszelkie zło, brak zaufania, miłość budującą dobro... Popatrz, oto Serce, największe Serce świata. Zadaj to pytanie: Jezu, kochasz mnie?

(Katecheta rozdaje każdemu uczniowi serce z cytatem ewangelicznym, zalecając, aby z nadzieją przechowywał je, jak skarb, symbol Serca Jezusowego; omawiając nabożeństwo do Serca Jezusowego, zachęca uczniów do praktyk pierwszych piątków miesiąca oraz do udziału we Mszy św. w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa).

Zapis do zeszytu. Uczniowie przepisują temat katechezy oraz przerysowują serca, w których umieścili słowne wskazówki dotyczące szczęścia i prawdziwej miłości.

Modlitwa. Proponujemy uczniom modlitwę spontaniczną. Przy obrazie katecheta umieścił małe świeczki. Osoba podająca intencję modlitewną podchodzi i zapala jedną ze świec.

Ks. Dariusz Borowiec - duszpasterz i katecheta w szkole średniej w Chorzowie.

opr. ab/ab