Przedstawiają się nam osoby ze Starego Testamentu

W czytaniach liturgicznych w okresie Adwentu przypomnianych zostaje wiele osób ze Starego Testamentu: Abraham, Dawid, Eliasz, Jeremiasz, Jan Chrzciciel, Anna... Może to być okazją, by intensywniej zająć się pierwszą częścią Pisma świętego.

I. Medytacja przed krzyżem na rozpoczęcie (zob. Wprowadzenie III, 1).

1. Pan stoi przed drzwiami i kołacze.

Może się zdarzyć, że nie otworzę drzwi, 
ponieważ jestem w drodze, zajęty kupowaniem prezentów; 
ponieważ zagłuszyłem pukanie głośną muzyką; 
ponieważ zajęty jestem tysiącem innych rzeczy. 
Pan stoi przed drzwiami i kołacze. 
Stoi każdego roku. Stoi każdego dnia. 

2. (do wyboru) Adwent. Czekamy na Pana.

Kiedyś przyszedł, by przebaczyć. 
Tam, gdzie dzisiaj ludzie przebaczają, tam jest Bóg. - 
Kiedyś przyszedł, by cierpieć. 
Tam, gdzie dzisiaj ludzie cierpią, tam jest Bóg. - 
Kiedyś przyszedł, by nam pomóc. 
Tam, gdzie dzisiaj ludzie kochają, tam jest Bóg. - 

II. Osoby ze Starego Testamentu

1. Odgadujemy ich „wizytówki”.

(Proszę odbić strony 20 - 23 na kserokopiarce, rozciąć je i podzielić na trzy części; 10 biblijnych postaci podzielić na dwie grupy po 5. Cyfry, które odpadną po odcięciu, wskazują prawidłowe przyporządkowanie). Cała grupa zostaje podzielona najwyżej na 4 grupy, z których jedna rozwiązuje małą szaradę.

Polecenia:

1. Przyporządkuj do tekstu odpowiednie imię.
2. Spróbuj poukładać imiona w kolejności chronologicznej.
3. Gdy tylko grupa zakończy zadanie, sprawdź prawidłowość wykonania. Następnie zadanie to wykonuje inna grupa.

Rozwiązanie szarady: 1. Abraham, 2. Mojżesz, 3. Noe, 4. Abel, 5. Jan Chrzciciel, 6. Elżbieta, 7. Dawid.

1. Pogłębiamy znajomość osób ze Starego Testamentu.

Zależnie od wieku i poziomu wykształcenia grupy można teraz dokładniej porozmawiać o znaczeniu proroków, o symbolicznych postaciach, takich jak Abel, Kain, Noe, albo o innych osobach jak na przykład Abrahamie, Dawidzie lub świętym Janie Chrzcicielu.

Godnym polecenia jest, by nawiązując do Nowego Testamentu, kontynuować historię wielkiego proroka Starego Testamentu, świętego Jana Chrzciciela, który „jedną nogą stoi” w Nowym Testamencie. W tym celu można wykorzystać obydwie części Pisma świętego. Każdy, kto zechce, czyta po kolejne wersy z Nowego Testamentu: Mk 1, 1 - 9; 6, 14 - 29 lub dłuższe: Łk 1, 5 - 25. 57 - 80; 3, 1 - 22. Jeśli mamy wystarczającą ilość egzemplarzy Starego Testamentu, interesującym może być czytanie w kolejności fragmentów z Księgi Jonasza lub Księgi Daniela (Dn 3; 5; 6).

III. Zabawa na zakończenie

1. Zabawy na śniegu.

a/ Rzucanie śnieżkami. Ktoś, kto potrafi rzucać najwyżej, wyrzuca wysoko w powietrze śnieżną kulę. Pozostali uczestnicy zabawy starają się trafić te kulę wcześniej przygotowanymi śnieżkami.

b/ Na płocie stoją puszki, w które uczestnicy zabawy rzucają śnieżkami.

c/ Po zapadnięciu zmroku można ustawić w śniegu lub w bałwanie zapalone świece, w które uczestnicy zabawy rzucają śnieżkami, starając się je zgasić.

2. Gora
. Zabawa ta pochodzi z Indii i dobra jest na chłodne, zimowe dni, kiedy uczestnicy zabawy muszą się nieustannie poruszać. Należy utworzyć dwie grupy i wybrać jedną osobę na dowódcę. Zawodnicy jednej grupy ustawiają się po prawej i lewej stronie swego przywódcy, biorąc się wzajemnie pod ręce. Zawodnicy drugiej grupy ustawiają się możliwie najdalej od linii mety. Rząd zawodników z przywódcą zaczyna krążyć, przy czym przywódca obraca się tylko wokół siebie, podczas gdy zawodnicy, będący na skraju biegną bardzo szybko. Gdy przywódca krzyknie: „Teraz!”, rząd rozwiązuje się, a wszyscy zawodnicy biegną tak szybko, jak to jest tylko możliwe, do linii mety. Zawodnicy drugiej grupy próbują ich przy tym wyprzedzić. Potem następuje zmiana grup.
3. Zabawa w klaskanie
. Zawodnicy siedzą w kręgu. Każdy z nich otrzymuje numer (należy odliczyć). Wszyscy klaskają jednocześnie obydwiema dłońmi w kolana, potem w dłonie. Następnie prawa ręka idzie za tył głowy, potem lewa. Potem znowu wszyscy uderzają dłońmi w kolana, i tak dalej. Ważnym jest, by podczas ciszy jaka powstaje podczas rytmicznego klaskania, gdy ręce znajdują się w tyle głowy, przy prawej ręce był wypowiedziany własny numer, a gdy w tyle głowy znajduje się lewa ręka, numer tej osoby, którą każdy sobie wybierze. Własny numer może być wymieniony także dwa razy, by przyspieszyć tempo zabawy. Ktoś, kto nie uważa i nie zareaguje na w ciszy wypowiedziany własny numer, musi zająć miejsce na krześle numer 1. Wszyscy pozostali uczestnicy zabawy przesuwają się o jedno miejsce dalej i otrzymują liczbę o jedną cyfrę większą. Jest to ciekawa i urozmaicona zabawa.
4. Odpływ - przypływ
. Prowadzący zabawę zaczyna opowiadać historię o ludziach spacerujących brzegiem morza. Uczestnicy zabawy zachowują się tak, jak opowiada prowadzący czyli: idą, podskakują, podwijają nogawki spodni, ktoś kogoś niesie „na barana”, pływa itd. Gdy pada słowo: „Odpływ”, wszyscy muszą się płasko położyć na podłodze. Gdy pada słowo: „Przypływ”, wszyscy uczestnicy zabawy muszą jak najszybciej powstać z podłogi (ewentualnie stanąć na krzesło lub stół). Gracz, który jako ostatni położy się na podłodze lub jako ostatni z niej powstanie, opowiada historię dalej.
5. Gdzie właściwie jesteśmy?
Jedna z osób opuszcza pomieszczenie. Pozostali uczestnicy zabawy uzgadniają, jaką sytuację wspólnie przedstawią na sposób pantomimy np. klasę szkolną, poczekalnię u dentysty, wizytę w muzeum, grę w tenisa, grę w piłkę nożną, boks, wyścigi samochodowe itd. Następnie do środka pomieszczenia zostaje zaproszona oczekująca osoba, która teraz musi odgadnąć, jaką sytuację przedstawia grupa. Jeśli ma trudności w odgadnięciu, grupa musi powoli pomóc w odgadnięciu.
6. Rzucanie butami
. Prawy lub lewy, nie zawiązany, but leży na nodze. Kto rzuci nim najdalej? Gdy w zabawie biorą udział dwie drużyny, rzucają jednocześnie dwaj zawodnicy z obydwu drużyn.

Do spotkania 2, II/1: „wizytówki” wielkich postaci biblijnych ze Starego Testamentu.

[1]

Był pierwszym człowiekiem na ziemi. Jego imię znaczy „Człowiek”. Jest postacią symboliczną, pozwalającą odpowiedzieć na istotne pytania dotyczące ludzi.

[2]

Ludzie śmiali się z niego. Jednak budował dalej: statek pośrodku lądu. Na koniec uratował całą swoją rodzinę i zwierzęta.

[3]

Miał być złożony w ofierze. (W tamtych czasach ofiary z ludzi nie należały do rzadkości). Jednak Bóg chciał w ten sposób wypróbować posłuszeństwo jego ojca Abrachama, który później miał jeszcze bliźniaków: Ezawa i Jakuba.

[4]

Adam

[5]

Zabił swojego brata Abla. Potem włóczył się po świecie. Ta symboliczna historia uczy, że grzechy ojców „działają” dalej. Prowadzą do morderstwa i wojny. Ten diabelski krąg, niczym płomienie ognia, prowadzi całe narody ku zniszczeniu. - podobnie jak opowiada to kolejna opowieść w Starym Testamencie o potopie.

[6]

Był już bardzo stary. Jednak poszedł za głosem Bożego powołania: udał się do obcego kraju. Po wielu latach urodził mu się syn. W pewnym widzeniu zobaczył: jego potomstwo będzie tak liczne jak gwiazdy na niebie. Żył około 2000 lat przed Chrystusem.

[7]

Jego bracia nie lubili go, dlatego że się chełpił czy też może dlatego, że miał inną matkę? Bracia sprzedali go. Został wywieziony do Egiptu. Jednak Bóg potrafi krzywe drogi prostować: później człowiek ten uratował życie wszystkich swych jedenastu braci i swego ojca.

[7A]

Kain

[8]

W młodym wieku zabił pewnego Egipcjanina i musiał uciekać na pustynię. Po czterdziestu latach stanął przed Faraonem: pragnął wyprowadzić swój naród przez pustynię do kraju Kanaan (dzisiaj Izrael). Zmarł tuż przed osiągnięciem tego celu.

[9]

Był największym królem Izraela, chociaż miał też swoje wady: odebrał żonę swego podwładnego i ożenił się z nią. Z tego powodu nie mógł wybudować świątyni w Jerozolimie. Był wielkim śpiewakiem i poetą. Żył około 1000 lat przed Chrystusem.

[10]

Znany był w świecie jako król pełen mądrości. Był synem króla Dawida i wybudował w Jerozolimie wspaniałą świątynię.

[11]

Po Jozuem tzw. „Sędziowie” rządzili narodem Izraela, który jednak domagał się króla, podobnie jak miały go inne mieszkające wokół ludy. Prorok Samuel długo się przed tym wzbraniał, jednak w końcu namaścił go na pierwszego króla. Przewyższał wszystkich o głowę.

[12]

Noe

[13]

Abracham

[14]

Izaak

[15]

Józef

[16]

Mojżesz

[17]

Dawid

[18]

Salomon

[19]

Saul

[20]

Był największym prorokiem Starego Testamentu i stał już na progu Nowego Testamentu. Ochrzcił Jezusa. Żył bardzo ascetycznie na pustyni. Na koniec ścięto mu głowę, ponieważ powiedział królowi Herodowi, że nie powinien mieć przy sobie Herodiady, żony swego brata. Herodiada nigdy mu tego nie wybaczyła i zemściła się na nim podstępem.

[21]

Uciekł przed pewnym królem na pustynię. Usiadł pod krzakiem janowca i chciał umrzeć. Jednak w cudowny sposób był karmiony chlebem i wodą, i przez czterdzieści dni i nocy wędrował do góry Synaj.

[22]

Otrzymał od Boga polecenie, by przepowiedzieć miastu Niniwie jego upadek. Podczas podróży morskiej sztorm miotał statkiem, z którego chciał uciec. Marynarze wyrzucili go do morza. Wieloryb wyrzucił go po trzech dniach na brzeg, by mógł wykonać Boże polecenie.

[23]

Był jednym z młodzieńców w piecu ognistym. Był też raz rzucony lwom na pożarcie. Uratował młodą, piękną Zuzannę przed dwoma pożądliwymi złoczyńcami. W dobrych i złych dniach pozostał wierny Bogu.

[24]

Był bity rózgą, postawiony pod pręgierzem; był wrzucony do cysterny ponieważ bez ogródek głosił słowo Boga. Ponieważ lud i władza nie słuchali jego słów, zostali uprowadzeni około 600 roku przed Chrystusem do niewoli babilońskiej.

[25]

Miała już 84 lata. Służyła Bogu poszcząc i modląc się dniem i nocą w świątyni Jerozolimskiej. Gdy Jezus miał 40 dni, a Jego Rodzice przynieśli Go do świątyni, wyszła naprzeciw, wychwalała Boga, a o Dzieciątku powiedziała: „Oto Zbawiciel ludu Izraela!”

Pytania: Odpowiedzi:

1. Kto składał Bogu w ofierze swego jedynego syna?
2. Komu Bóg podarował na kamiennych tablicach dziesięć przykazań?
3. Jak nazywał się człowiek, który pośrodku lądu budował statek?
4. Kogo zabił Kain i z tego powodu musiał włóczyć się po świecie przez całe swe życie?
5. W Jordanie chrzcił człowiek, który już poprzez swój niezwykły, surowy wygląd, wzbudzał ciekawość ludzi. Kto to był?
6. Jak miała na imię matka świętego Jana Chrzciciela?
7. Jak nazywał się wielki śpiewak, poeta i król, który jako młody chłopiec pokonał olbrzymiego Goliata?

Sylaby: a - a - bra - bel - cham - da - e - el - jan - moj - no - ta - żbie - żesz - wid

Kartki z imionami proroków

[A]

Jan Chrzciciel

[B]

Eliasz

[C]

Jonasz

[D]

Daniel

[E]

Jeremiasz

[F]

Anna

opr. ab/ab