Nasz Tabor

To, co wydarzyło się na Górze Tabor, jest wezwaniem do wchodzenia w rzeczywistość chwały Bożej. Homilia na 2 niedzielę Wielkiego Postu, rok A

Nasz Tabor

II Niedziela Wielkiego Postu. Rdz 12,1—4a; 2 Tm 1,8b—10; Mt 17,1—9

Kolejne ewangelie niedziel Wielkiego Postu są ułożone jak katecheza o osobie naszego Zbawiciela. Tydzień temu czytaliśmy o Jego walce z szatanem na pustyni. Dzisiaj, wraz z trzema uczniami, kontemplujemy Go w tajemnicy Przemienienia; o ile zatem poprzednia niedziela przypomniała nam o człowieczeństwie Jezusa, o tyle druga poucza nas o Jego Bóstwie. W jaki sposób możemy i my doświadczyć tej tajemnicy? Człowieczeństwo Odkupiciela zostało nam pokazane na pustyni, w walce z nieprzyjacielem człowieka. Bóstwo z kolei jawi się na szczycie Taboru — Jezus z uczniami oddalają się od tłumu, bo wiedzą, że na sprawy ważne trzeba mieć czas, że konieczna jest cisza i samotność.

Wielki Post to ten okres liturgiczny, podczas którego dobrze jest częściej znaleźć takie momenty w ciągu dnia, kiedy oddamy się modlitwie, przebywaniu sam na sam z Jezusem. W zabieganym dniu może być o nie trudno. Może więc warto powrócić do starej praktyki aktów strzelistych: krótkich, ale intensywnych modlitw, które zanosimy pośród naszych zajęć a które niczym strzały wypuszczone z łuku szybują w niebo. Możemy powtarzać wyznanie Piotra: „Panie, dobrze być z Tobą”; wyznawać z pokorą: „Jezu, ufam Tobie”. A może ktoś odnajdzie w swoim sercu pragnienie Modlitwy Jezusowej: powtarzania, jak dawni mnisi, słów: „Panie Jezu Chryste, Synu Boga żywego, zmiłuj się nade mną grzesznikiem”. Tabor to nie jest tylko góra w Galilei — naszym Taborem może być kolejka do sklepu, zatłoczony tramwaj, samochód, którym jedziemy do pracy. Bóg czeka tam na nas. Zacznijmy znów się modlić, aby zobaczyć Chrystusa w Jego chwale.

Fragment książki „Słowo jest blisko ciebie. Refleksje wokół czytań liturgicznych”

Szymon Hiżycki OSB (ur. w 1980 r.) studiował teologię oraz filologię klasyczną; odbył specjalistyczne studia z zakresu starożytnego monastycyzmu w kolegium św. Anzelma w Rzymie. Jest miłośnikiem literatury klasycznej i Ojców Kościoła. W klasztorze pełnił funkcję opiekuna ministrantów, duszpasterza akademickiego, bibliotekarza i rektora studiów. Do momentu wyboru na urząd opacki był także mistrzem nowicjatu tynieckiego. Wykłada w Kolegium Teologiczno-Filozoficznym oo. Dominikanów. Autor książki na temat ośmiu duchów zła „Pomiędzy grzechem a myślą” oraz o praktyce modlitwy nieustannej „Modlitwa Jezusowa. Bardzo krótkie wprowadzenie”.

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama