Wiersze na Boże Narodzenie

JOSEPH VON EICHENDORFF

Boże Narodzenie 

Pusty rynek. Nad dachami 
Gwiazda. Świeci każdy dom. 
W zamyśleniu, uliczkami, 
Idę, tuląc świętość świąt. 

Wielobarwne w oknach błyski 
I zabawek kusi czar. 
Radość dzieci, śpiew kołyski, 
Trwa kruchego szczęścia dar. 

Więc opuszczam mury miasta, 
Idę polom białym rad. 
Zachwyt w drżeniu świętym wzrasta: 
Jak jest wielki cichy świat! 

Gwiazdy niby łyżwy krzeszą 
Śnieżne iskry, cudów blask. 
Kolęd dźwięki niech cię wskrzeszą — 
Czasie pełen Bożych łask! 

	Tłumaczył ks. Jerzy Szymik 
 
 
 
 
JANUSZ A. KOBIERSKI 

Obraz wigilijny 

Malował mroczną betlejemską grotę 
o nocnej porze 

oczekiwanie przyrody 
i melodię z góry 

Maryję z Józefem w niebiańskiej poświacie 
schylonych nad Dzieciątkiem 

osiołka i wołu w oparach oddechu 

Drżącą od wzruszenia dłonią 
złocił nieba gwiazdę 

co chwilę najważniejszą 
światu oznajmiała 
	(Ze zbiorku „W ziemi Jezusa”) 
	
	
CZESŁAW MIROSŁAW SZCZEPANIAK 

	***
Kolędo 
Z otwartą buzią pasterzy 
Co stanęli jak dzieci 
Otulona skrzydłami Aniołów 

Ukradkiem wycieramy oczy 
Żeby nie rozetrzeć do reszty 
Rąbek łzy szczęścia 

Kolędo 
Milcząca jak tajemnica 
Cicha najcichsza 
Obsypana Betlejemską światłością 
 
 
 
KRZYSZTOF BŁAŻYCA 
 
Apokryf  o Świętej Rodzinie 

Do małej chatki drewnianej na pograniczu lasu 
I jeziora słodkiego zdobnego nenufarami 
Przychodziła Ona poranka każdego ze świeżym 
Mlekiem w garnuszku i bochenkami białego chleba 

On budził się wcześnie również, zmawiał pacierz srogi 
Pole zasiewał samotnie błogosławiąc Boga 
Przy wieczorze zaś żegnał żyzną wierną mu ziemię 
I w zaciszu domostwa ciosał ławy, stoły i urabiał koła 

Ona synaczka puszczała by hasał po łąkach 
Zapoznawał się z ptactwem, dzikim zwierzem,  biedronką 
A gdy podrosło Chłopięcie do chatki pustelnika 
Oddalało się często, tam chłonąc mądrość życia 

Ona była piękna przez moc swej miłości 
On wytrwałością dobiegał pokornej świętości 
Ono im tajemnicą było i czasu wypełnieniem 
Bo prawdziwie — było Wypełnieniem Czasu