Niesamowite historie: Król Feliks Szczęsny

Stefano Sibella

NIESAMOWITE HISTORIE

Król Feliks Szczęsny

Str.4

Żył sobie kiedyś król znany jako Feliks Szczęsny, co znaczy szczęśliwy. Był on postacią bardzo osobliwą, zarówno z wyglądu, jak i z zachowania. Jego oczy były wąskie jak szparki, lecz zawsze się śmiały. Uszy były ogromne jak radary, a wąsy podkręcone do góry. Król ten przypominał bardziej kartę do gry, niż prawdziwego króla z krwi i kości. Nigdy go nie było na swoim miejscu, aby sprawować królewskie obowiązki. Były dla niego za trudne. Często był nieobecny w pałacu, jak uczeń wagarowicz w szkole.

Jego lekkomyślność znana była wszędzie. Nie wysłuchiwał w sali tronowej skarg poddanych lub upomnień swojej mamy. Nie pokazywał się na balkonie pałacu w czasie uroczystych świąt, aby pozdrowić poddanych albo wygłosić improwizowane przemówienie choćby do kilku łobuziaków, jakiegoś muła i gospodyni księdza.

Str. 5

Można było go jednak zobaczyć pośród wojska z okazji wielkich manewrów na placu wojskowym. Przebywał najczęściej tam, gdzie inni grali w warcaby, gdzie stawiano zakłady konne na wyścigach lub tam, gdzie odbywały się wystawne przyjęcia...

Był próżny i głupi. Zazwyczaj wstawał późno. Popołudnia spędzał przymierzając bardzo drogie, wytworne stroje. Kupcom nie było trudno oszukać tak głupiego władcy. Toteż sprzedawali mu rzeczy już niemodne lub nie w jego rozmiarze. Król Feliks Szczęsny był gotów przechadzać się w czapraku swojego konia założonym na spodnie w ulubionym, łososiowym kolorze, aby zwrócić na siebie uwagę.

Str. 6

Sprawy królestwa nie obchodziły go wcale. Kiedy jego doradcy przestrzegali przed niebezpieczeństwami , które mogą zagrażać krajowi, on tylko wzruszał ramionami. Dąsał się i nie wychodził ze swojego pokoju żądając lodów lub nowej papugi do jego kolekcji. Zmęczony audiencjami zwijał się w kłębek jak kot na swoim wytwornym tronie, ziewał, udawał, że ucina sobie drzemkę, a nawet chrapał... Podczas spotkań w sali tronowej słuchał swojego walkman`a, a berłem wystukiwał rytm muzyki.

Zawsze przekładał spotkania z sędziami. Co za nuda wysłuchiwać tych historii o bijatykach,

przestępstwach i pieniądzach ! Lepiej było drażnić źdźbłem słomy ucho pazia, lub znaleźć pretekst,

aby wyjść do toalety. Czyjeś błagania stawały się dla niego koszmarem.

Str. 7

Mękę sprawiało mu również słuchanie informacji o wydatkach i bilansach. Bardziej interesowało go kupno nowego pociągu zabawki ! Żołnierze z jego eskorty, zabierali go czasem pod pretekstem pokuty, na mecze piłki nożnej w charakterze widza.

Tymczasem sprawy królestwa pogarszały się coraz bardziej. Wojna była tuż, tuż. Wojownicze państwa sąsiednie okradały z warzyw ogródki poddanych króla Feliksa Szczęsnego,

tak że brakowało już porów i ogórków, aby nadać aromat sałatkom. W kraju zaczął panować głód,

a epidemia ospy rozszalała się na dobre. Ulewny deszcz padał bez przerwy od jedenastu tygodni, mimo, że gorące słońce świeciło wysoko na zachmurzonym niebie.

Str. 8

Jedynym pocieszeniem było to, że z pałacu królewskiego można było podziwiać, również nocą, wspaniałą tęczę!

Król Feliks Szczęsny nie zwracał uwagi na te wszystkie znaki. Nie zwrócił uwagi nawet, gdy pewnego dnia spadły z nieba wielkanocne jajka, ale bez niespodzianek, a telewizja przestała

nadawać reklamę przysmaków na podwieczorek!

Król miał coraz to nowe kaprysy. Zaczął uczyć się grać na gitarze, chociaż nie miał wcale słuchu, a jego palce były sztywne jak kij od szczotki. Zaczął kolekcjonować karty telefoniczne i kradł dzieciom pluszowe misie...

W końcu, pewnego wieczoru chciał zapalić sztuczne ognie i przez pomyłkę wystrzelił się na inną orbitę. Poleciał tam na siodle utworzonym ze złotych ogni. Wylądował w krainie próżnych zabaw, gdzie został okrzyczany wielkim PRÓŻNIAKIEM.

Odtąd jego poddanym zaczęło żyć się lepiej.

opr. mg/mg